معرفی کتاب معرفی کتاب نون نوشتن | نگاهی متمایز به مفهوم نوشتن

[شیر کاکائو]

۵۵​

خستگی و فرسودگی روحی‌ام باز هم بیشتر شده بیش از همیشه دچار ترس از جهل نسبت به دنیا هستم بسیار آزرده و رنجورم. تمام آسیب‌هایی را که دیده‌ام از طرف هر ک.س به یاد می‌آورم، و دچار نفرت می‌شوم. از خود می‌پرسم چه کسی بود که گاز نگیرد انگشتان به عسل آلوده‌ی مراکه به دهانش داشت؟ آیا تمام نمونه‌هایی که من تجربه کرده‌ام، مجموعه عناصری نبوده‌اند که دنیای مرا ساخته‌اند؟ آیا تأثیرات منفی این روابط باعث تغییر نگاه من نشده است؟

​

 

[شیر کاکائو]

۵۶​

هنگامی بود که مسـ*ـت خلاقیت چنان بودم، که نخست نگران کارم بودم و سپس نگران زندگی‌ام! اما اکنون… اکنون مدتی می‌گذرد که فرونشسته‌ام؛ مستی در من فرونشسته است و به آسمان به درختان به آب رودخانه و خاک نگاه می‌کنم، اما لابد جور دیگری نگاه می‌کنم به خصوص به زمان می‌نگرم، و گذر زمان را نه فقط حس می‌کنم نه فقط می‌بینم، بلکه می‌توانم آن را بشناسم.

​

 

[شیر کاکائو]

۵۷​

من در ذهنم زندگی می‌کردم نه؛ پیش از این من بـا ذهـنـم زندگی می‌کردم. دقیق‌تر بگویم، پیش از آن که دچار حس روزگار سپری شده بشوم با اندیشه‌هایم با اندیشیدن زندگی می‌کردم؛ یعنی که چراغی در مغزم روشن بود. اما اکنون…. اکنون نخست باید برای خود روشن کنم که آن اندیشه‌ها و محمل اندیشیدن‌هایم چه بود؛ از آن پس چه رخ داد که سگان اندیشیدن از کفم به در رفت و چرایی آن؛ و سپس برای خود شرح بدهم چه بر من می‌گذرد در برزخی که بدان دچار آمده‌ام. برزخی که دوام و استمرارش دارد مرا می‌فرساید و __دریغا__ هیچ فریادرسی نه می‌بینم و نه می‌توانم انگاشت.

​

 

[شیر کاکائو]

۵۸​

زیستن به اعتبار کار و اندیشه‌ی آدمی ریخت و قواره‌ی متناسب به خود می‌گیرد، و من از این جهت برخوردار از تعادل و انسجام لازم بودم و در چنان ریخت و تناسبی بود که احساس زنده بودن همواره در من بود و دیرادیر اگر افسرده می‌شدم، آن افسردگی چندان دوام نمی‌آورد و خیلی زود بر آن غالب می‌آمدم به نیروی کار و آموختن و اندیشیدن.

​

 

[شیر کاکائو]

۵۹​

با وجودی که حالم بد و بدتر می‌شود از این که در این یادداشت‌ها نام کسانی را ببرم، و این همه مرا واداشته است تا از نوشتن درباره‌ی اجتماع اخیر نویسندگان دوری کنم، ناچار هستم تجربیات و مشاهدات خودم را اگر هوش و حواسم یاری کند با دقت و حوصله‌ی کافی جزء به جزء در این یادداشت بیاورم. چندی‌ست که می‌خواهم بنویسم اما در طول این مدت و همین حالا هم از خود می‌پرسم چه فایده؟ اما جواب روشن است؛ از چه فایده گفتن چه فایده؟ و اصلا مگر در هر کاری من پی فایده‌ای بوده‌ام؟ نه؛ و یقین دارم مخاطب این یادداشت‌ها هم منظور مرا از «فایده» درک خواهد کرد و در خواهد یافت که آیا آگاهی نسبی به آن‌چه در روزگار ما جریان دارد، فایده برای تشخیص روش بهتر او «مخاطب» خواهد داشت یا نه؟ باری چه می‌توان کرد جز نوشتن؟

​

 

[شیر کاکائو]

۶۰​

ریخت ذهنی سنتی را به هیچ وجه نباید ساده انگاشت و از کنار آن گذشت چون ریخت ذهنی موجود در جامعه‌ی ما بار هزاران ساله‌ی تاریخ هرمی خود را پشتوانه دارد و این ریخت ذهنی در اجزای سلول‌های یکایک ما مردم حک شده است.