معرفی کتاب معرفی کتاب نون نوشتن | نگاهی متمایز به مفهوم نوشتن

[شیر کاکائو]

۴۵​

زمان ناگهان جهش می‌کند برخی را می‌بلعد و برخی را می‌پراکند و برخی را به زاویه می‌راند – همان جایی که جز با کار و تکاپوی ذهن نمی‌توان آن زاویه گزینی را بر خود هموار کرد.

​

 

[شیر کاکائو]

۴۶​

متین‌تر، معقول‌تر و واقع‌بین‌تر شده بود چندان که در همان شرایط بی‌ثبات و نامطمئن هم به انسان آرامش و اعتماد می‌بخشید.

​

 

[شیر کاکائو]

۴۷​

تا امروز با عشق به انسان و با آرزوی بهروزی آدمی و زندگی آدمی کار و زندگی کرده‌ام. اما در واقعیت هر روز و هر لحظه احساس می‌کنم، می‌بینم و تجربه می‌کنم که آدم‌ها یک به یک‌شان جز به خودشان و منافع خودشان فکر نمی‌کنند و قدم بر نمی‌دارند.

​

 

[شیر کاکائو]

۴۸​

پس چرا این بغض از مسیر تنفسم دور نمی‌شود؟ دیگر خودم هم نمی‌دانم چرا این بغض در گلویم گیر کرده است و مثل خود این زندگی از جا تکان نمی‌خورد. دلم می‌خواهد بگریم گریه روح را سبک می‌کند. هر وقت کاری را به پایان می‌برم تا نفسی تازه کنم تازه آن بغض کهنه راه گلویم را می‌گیرد.

​

 

[شیر کاکائو]

۴۹​

حس می‌کنم و می‌بینم تک به تک مردم، هر ک.س فقط به مشکل خودش و راه حل فردی مشکل خودش فکر می‌کند؛ و لابد نمی‌داند که فاجعه‌ی اجتماعی از همین ناشی می‌شود که هر ک.س فکر می‌کند باید گوش و گلیم خود را از آب به در کشد. چه انبوه‌اند مشکلات زندگی ما، و چه اندک‌اند کسانی که آن را مشکل خود بدانند و غالبن می‌بینم که افراد، زندگی را چون قابی خالی از عکس به گردن انداخته‌اند و در خیابانها پرسه می‌زنند بی آنکه فکر کنند ممکن است مورد تمسخر قرار گیرند؛ چون دیگران هم هر یک قابی خالی به کردن از برابرشان میگذرند! کمدی_تراژدی؟

​

 

[شیر کاکائو]

۵۰​

پیش از این انسان‌ها را چنان که می‌توانستند باشند، می‌دیدم؛ نه چنان که بودند. این شیوه‌ی تفکر به من کمک می‌کرد تا زشتی‌ها را به اعتبار امکان تحقق زیبایی‌ها، در آدمیان و زندگی و در روابط انسانی نادیده بگیرم.

 

[شیر کاکائو]

۵۱​

زوال را باید به منزله‌ی پلی دانست که کلیدر را به روزگار سپری شده… پیوند می‌زند. دیگر اینکه همین روزها افسانه‌ای که در حسرت دوری فرزندم سیاوش نوشته بودم، منتشر شد با نام آهوی بخت من گُزل.

​

 

[شیر کاکائو]

۵۲​

ما مردم – علی رغم این همه مصیبت و مصیبت‌زدگی چه استعدادی برای زندگی و شادمانی داریم، چه بسا این عشق به زندگی و شادمانی هم در بروزات خود، نوعی واکنش است در مقابل سلسله مصائبی که بر ما تحمیل شده بوده و تحمیل می‌شود. آنچه هست، انسان شادمانی را دوست دارد و من شادمانی مردمان را همیشه ستوده‌ام و می‌ستایم. چه کنم که فقط روی صفحه‌ی کاغذ، و در کنج اتاقم می‌توانم آرزو کنم زمین آباد شود، و مردم سرزمین‌ها آزاد و سربلند زندگی کنند.

​

 

[شیر کاکائو]

۵۳​

وقتی از کار فاصله می‌گیرم وحشت دشواری آن فرامی گیردم، اما چون غرق در کار می‌شوم چنان روان پیش می‌روم که انگار نوشتن در خواب یا رویا انجام می‌گیرد.

​

 

[شیر کاکائو]

۵۴​

این ماندن و نوشتن خیلی اهمیت دارد. چون با کتاب سوم روزگار وارد شهر و مناسبات زندگی شهری و بازآفرینی خروارها تجربه خواهم شد تجربیاتی که بیانشان از نظر خودم حالتی دارد مثل به منزل رسانیدن پاره‌ای از «بار امانت». و چه دشوار است رمانی را نوشتن که مضامین آن مثل براده‌ی آهن به تن آهن ربا، به ذهن و روح نویسنده چسبیده هستند؛ حکم روزگار سپری شده… که اهم اجزای آن چه تا اینجا که نوشته شده چه تا آنجا که نوشته بشود، ذهن و روح مرا این چنین دچار، و در بعضی اوقات فلج کرده است. آیا خواهم توانست این کار را با موفقیت پایان ببرم؟ بلی، اگر سلامت باشم؛ با روحیه‌ی زنده و در همین حد ممکن!

​