مجموعه اشعار مهدی فرجی

[mobina01]

خواندم دروغ از چشم‌های راستگویت
وقتی که برگشتی نیاوردم به رویت

یک روز و یک‌شب دست کم‌ در خانه‌ام ماند
آه از تو حتی با وفا تر بود بویت

در خاطراتت سخت غرقم کرد هر شب
یک یادگار ساده قدر تار مویت

 

[mobina01]

من و تو مثل دو تا رود موازی بودیم

من که مرداب شدم، کاش تو دریا بشوی...

 

[mobina01]

چقدر مانده به وقتی که مال هم بشویم؟
درست از آب درآیند احتمالاتم

تو محشری به خدا، من بهشت گمشده ام
تو اتفاق می افتی، من از محالاتم

چقدر ساکتی و من چقدر حرف زدم
دوباره گیج شدی حتماً از سؤالاتم

دلم گرفته اگر زنگ می زنم گاهی
مرا ببخش که اینقدر بی مبالاتم

 

[mobina01]

می‌خواهمت اندازه‌ی ناباوری‌ات، کاش
ما هر دو نگوییم چه اندازه، چه مقدار

تحلیلِ تو، تعریف من از عشق، همین است
این اندکیِ اندک و بسیاریِ بسیار

 

[mobina01]

اين و آن هيچ مهم نيست چه فكری بكنند
غم نداريم‌، بزرگ است خدای خودمان‌

بگذاريم كه با فلسفه‌شان خوش باشند
خودمان آينه هستيم برای خودمان

 

[mobina01]

میل‌، میل توست‌،
امّا بی تو باور کن که من‌


در هجوم بادهای سخت‌،
پرپر می‌شوم

 

[mobina01]

ای کاش کسی باشد و کابوس که دیدی
در گوش تو آرام بگوید خبری نیست

یا کاش کسی باشد و آرام بگوید:
دستان من اینجاست ببین دردسری نیست

 

[mobina01]

منم كه در همه ى عمر، از تو پرسيدم
كه سهمم از تو چه شد، يا چه بود، مشتى حرف؟

و چشم هاى تو گفتند يك غريبه كه رفت
و شاعرى كه برايم سرود مشتى حرف...

 

[mobina01]

به دلم گفتم اگر دور شود محبوبم
ناشکیبا به قفس مثل تو سر می‌کوبم

بر زمین جاذبه و جذب، فراوان دیدم
نیست چیزی که بدون تو کند مجذوبم

وای! شب‌گریه اگر جای من آرامت کرد
آه! اگر آینه تلقین بکند من خوبم!

نگرانم که پیامی ندهی صبح شود
ای به‌هم ریختنت ساعتِ خوابآشوبم!

من خرابِ تواَم ای لذّتِ مشروع و هنوز
حدّ ندارد به من این مستیِ نامشروبم

جرعه‌ای خواستم از یادِ تو بیرون بروم
از تب و تابِ تو انداخت به تاب و توبم!

با سوادی که ندارم، به تو ایمان دارم
تو ببخشا به مسلمانیِ نامکتوبم

داد دیوانگی‌ام پند؛ که چون می‌تازم
سنگ اگر سرزنشم کرد نیفتد چوبم

 

[mobina01]

وای از آن شب که تو مهمان شده باشی جایی
مسـ*ـت با این، بغلِ آن شده باشی جایی

بله! یک روز تو هم حال مرا می‌فهمی
چون‌که در آینه حیران شده باشی جایی

بی‌گناهی‌ست که تهمت زده باشند به او
باد، وقتی‌که پریشان شده باشی جایی

ماهِ من! طایفه‌ی روزه‌بگیران چه‌کنند؟
شب عیدی که تو پنهان شده باشی جایی

صورت پنجره در پرده نباشد از شرم
کاش! وقتی‌که تو عریان شده باشی جایی

من نشستم بروی مِی بخری برگردی
ترسم این است مسلمان شده باشی جایی