مجموعه اشعار مهدی فرجی

[mobina01]

نه از آيينه بيزارم نه خيلی از خودم سيرم
نه از اندوهِ رفت و آمد ايّام دلگيرم

نه بُغضی می‌تواند مانع خوشحالی‌ام باشد
نه چينی می‌تواند ناگهان تلقين كند پيرم

نه دارد منّت دين خدا بر گردنم دِينی
نه دائم بادهای بی‌جهت دادند تغييرم

برايت نامه‌ای با خون دل بگذار بنويسم
كه از بار عذابم كم كند غم نالهٔ ديرم

عزيزم راستش آيينه خيلی صاف با من گفت
چه كاری كردم و پنداشتم شايان تقديرم؟

به غير از عشق - حرف عشق - چيزي گفته ام آيا
كه خواب ظالمی لختی برآشوبد به تأثيرم

من از عشق آرمانی ساختم اما ندانستم
كه روزی غير از آن برگشت در آيينه تصويرم

من از محمود تا محمود هر شاهي كه چيزی داد
ستودم بعد گفتم تنگدستی عذر تقصيرم

بساط جور ديدم مدح كردم تا بيندازم
بساط سور و سات و سفرهٔ تدخين تخديرم!

بنازم با كدام آرایهٔ شعرم كه چيزی نيست
مگر ابهام تأخيرم مگر ایهامِ تزويرم

به استرضاء خوكان قيمتی دادم كه تا دنياست
نخواهد كرد يمگان دره‌های دهر، تطهيرم!

عزيزم عشق آب زندگانی بود، آری بود
ولی كِی نرم خواهد كرد نان خشكی اكسيرم؟

نگفتم با تو از عشق دروغينی به تسكينی
تو اخمی كن ببين می‌ميرم آيا يا نمی‌میرم

مرا رودی تصور كن كه خواب موج می‌بیند
به دريا با خيال سرفرازی‌ها سرازيرم

 

[mobina01]

پشتِ هر در زدن از تو خبری بود که نیست!
کفش‌هایت همه‌شب پشتِ دری بود، که نیست

خانه‌ای بود که از همهمهٔ ما پر بود...
آخر کوچهٔ پر رهگذری بود که نیست

خندهٔ شاد من‌از عمق دلی بود... که بود!
گریهٔ شوق تو در چشمِ تری بود که نیست

شعر می‌گفتم و می‌خواندم و می‌سوزاندم
آه در من نفس شعله‌وری بود که نیست

دل‌سپردن به تو دلخواه‌ترین بازی بود
عشقبازی هوس پرخطری بود که نیست

یار بگذشته که در حال خوشی! یادت هست؟
در من آیندهٔ پر شور و شری بود که نیست

خود بخود نشکستم، خواب تو را می‌دیدم
شک ندارم که به دستت تبری بود که نیست

گفته بودم: بروم... می‌آیی... می‌بینی...
آری آن بدرقه پشت سفری بود که نیست

صبح لغزید ولی خواب به پلکم نوزید
شب من چشم به‌راه سحری بود که نیست

سال‌ها رفته و از من خبری نیست که بود
ای که از شور تو روزی اثری بود، که نیست

 

[mobina01]

رسید خمره‌ای و چاره‌ی خمار نشد
گذشت نوبت گل دادنم، بهار نشد

زنی که تشنه‌ی پرهیز یوسفی‌ست تنش
به طفره رفتنم از عاشقی دچار نشد

زنی که اخمِ مرا خنده کرد، اما رفت...
به تازیانه‌ی من رام شد، مهار نشد

زنی که لعنت من عاقبت به خیرش کرد
که خوار چشمِ من و چشمِ روزگار نشد

پر شکسته‌ای آورد باد، فهمیدم
کسی که از قفسم رَست، رستگار نشد

خودم گشودم و گفتم بیا و فتحش کن
حکومتی ست که با زور برقرار نشد

بیا، بیا دلکم! عشق، قصه‌اش تلخ است
کسی که با همه شد یار و با تو یار نشد

 

[mobina01]

ای گفتن از تو در شب ممنوعه‌ام خیال
آغوش تو برای من انگاره‌ای محال

سیب رسیده‌ای که مرا رانده از بهشت
صدبار بهتر است از افتاده‌های کال

پرسیده‌ای چه می‌کنی و کیستی؟ مپرس!
ای آخرین جواب من از اولین سؤال

با دیگران قیاس حلال و حرام کن
حرف حرام می‌شکند حرمت حلال

از استکان لب زده‌ات می‌خورم،تو را
می‌بوسم از دریچهٔ ممکن‌ترین مجال

انگشت می‌کشی به گریبان و شامه‌ام
دنبال عطر توست فراسوی این جدال

تو‌ وقت دیدن عطشم کور، کور، کور
من پای گفتن هوسم لال، لال، لال

آینده کو؟ گذشته کجا رفت؟ کاشکی
درهای لحظه را بگشاییم رو به حال

 

[mobina01]

کاروان‌ها در سکوت و دزدها در قال‌وقیل
سال‌ها این دشت نشنیده‌ست آوای رحیل

کوچ‌کردن قصه شد مردانه‌ماندن یک خیال
کودکان افسانه می‌بافند از مردان ایل

بوی رخوت راه‌های دشت را پر کرده‌است
روز باران گله را خوابانده چوپان در مسیل

غرق در افسون فرعونی کسی راهی نشد
پا به پای اعتقاد هیچ موسایی به نیل

بر زمین تا چشم می‌بیند مترسک کاشتند
در فراسوی زمان مُردند مردان اصیل

انتهای هیچ راهی منزلی پیدا نبود
جاده‌ها آزرده از یک امتداد بی دلیل

 

[mobina01]

میل‌، میل توست‌،
امّا بی تو باور کن که من‌


در هجوم بادهای سخت‌،
پرپر می‌شوم

 

[mobina01]

ای کاش کسی باشد و کابوس که دیدی
در گوش تو آرام بگوید خبری نیست

یا کاش کسی باشد و آرام بگوید:
دستان من اینجاست ببین دردسری نیست

 

[mobina01]

وای از آن شب که تو مهمان شده باشی جایی
چشمِ بد دور! غزل‌خوان شده باشی جایی

بله! یک روز تو هم حال مرا می‌فهمی
چون ‌که در آینه حیران شده باشی جایی

بی‌گناهی‌ست که تهمت زده باشند به او
باد، وقتی‌که پریشان شده باشی جایی

ماهِ من! طایفه‌ی روزه‌بگیران چه ‌کنند؟
شب عیدی که تو پنهان شده باشی جایی

صورت پنجره در پرده نباشد از شرم
کاش! وقتی‌که تو عریان شده باشی جایی

من نشستم بروی مِی بخری برگردی
ترسم این است مسلمان شده باشی جایی!

 

[mobina01]

منم كه در همه ى عمر، از تو پرسيدم
كه سهمم از تو چه شد، يا چه بود، مشتى حرف؟

و چشم هاى تو گفتند يك غريبه كه رفت
و شاعرى كه برايم سرود مشتى حرف...

 

[mobina01]

منم كه در همه ى عمر، از تو پرسيدم
كه سهمم از تو چه شد، يا چه بود، مشتى حرف؟

و چشم هاى تو گفتند يك غريبه كه رفت
و شاعرى كه برايم سرود مشتى حرف...