مجموعه اشعار ناصر خسرو

[ویتامین]

جهان را به آهن نشایدش بستن
به زنجیر حکمت ببند این جهان را

دو چیز است بند جهان، علم و طاعت
اگرچه کساد است مر هر دوان را

 

[ویتامین]

تن*ت کان و، جان گوهر علم و طاعت
بدین هر دو بگمار تن را و جان را

به سان گمان بود روز جوانی
قراری نبوده است هرگز گمان را

 

[ویتامین]

چه‌گونه کند باقرار آسمانت
چو خود نیست از بن قرار آسمان را

سوی آن جهان نردبان این جهان است
به سر بر شدن باید این نردبان را

 

[ویتامین]

در این بام گردان و این بوم ساکن
ببین صنعت و حکمت غیب‌دان را

نگه کن که چون کرد بی‌هیچ حاجت
به جان سبک جفت جسم گران را

 

[ویتامین]

که آویخته است اندر این سبز گنبد
مر این تیره گوی درشت کلان را

چه گوئی که فرساید این چرخ گردان
چو بی‌حد و مر بشمرد سالیان را؟

 

[ویتامین]

نه فرسودنی ساخته است این فلک را
نه آب روان و نه باد بزان را

ازیرا حکیم است و صنع است و حکمت
مگو این سخن جز مر اهل بیان را

 

[ویتامین]

ازیرا سزا نیست اسرار حکمت
مر این بی‌فساران بی‌رهبران را

چه گوئی بود مستعان مستعان‌گر
نباشد چنین مستعین مستعان را؟

 

[ویتامین]

اگر اشتر و اسپ و استر نباشد
کجا قهرمانی بود قهرمان را

مکان و زمان هر دو از بهر صنع است
ازین نیست حدی زمین و زمان را

 

[ویتامین]

اگر گوئی این در قرآن نیست،گویم
همانا نکو می‌ندانی قرآن را

قرآن را یکی خازنی هست کایزد
حواله بدو کرد مر انس و جان را

 

[ویتامین]

پیمبر شبانی بدو داد از امت
به امر خدای این رمهٔ بی‌کران را

بر آن برگزیدهٔ خدای و پیمبر
گزیدی فلان و فلان و فلان را