مجموعه اشعار ناظم حکمت

[VIXEN]

در درون‌ام درختی‌ است
نهال‌اش را از خورشید آورده‌ام
برگ‌های‌اش چون ماهیانی‌ از آتش در جنب‌وجوش است
میوه‌های‌اش چون پرندگان نغمه سرمی‌‌دهند
دیری‌ است که مسافران از ماهواره‌ها
بر ستاره‌ی درون‌ام فرود آمده‌اند
به زبانی‌ که در رؤیاهای‌ام شنیده‌ام سخن می‌‌گویند
در آن زبان امر و نهی‌، خودستانی‌ و عجز و لابه نیست؛

در درون‌ام جاده‌های‌ سپید هست
مورچگان با دانه‌های‌ گندم
و کامیون‌ها با فریادهای‌ شادی‌ عید از آنجا می‌‌گذرند
اما ماشین مرده‌کش را در آن راهی‌ نیست.

#ناظم_حکمت.

 

[VIXEN]

صد سال می‌شود که چهره‌اش را ندیده‌ام
دست دورِ کمرش نینداخته‌ام
در عمقِ چشمِ او تأمل نکرده‌ام
از روشنای اندیشه‌ی او چیزی نپرسیده‌ام
به حرارتِ شکم‌اش دست نساییده‌ام
زنی در شهری
صد سال است که انتظارِ مرا می‌کشد...
#ناظم_حکمت

 

[VIXEN]

اسیرمان کردند
به زندان‌مان افکندند
من میان حصارها
تو بیرون‌ آن
بی‌آنکه کاری از دستم برآید
تنها کار این است که انسان
دانسته یا ندانسته
زندان را در خودش تاب بیاورد.

#ناظم_حکمت.

 

[VIXEN]

انسان وطنش را می‌فروشد؟
آب ونانش را خوردید
آیا در این دنیا عزیزتر از وطن هست‌؟!
آقایان چگونه به این وطن رحم نکردید؟
پاره پاره‌اش کردند
گیسوانش را گرفتند و کشیدند
کشان کشان بردند و تقدیم کافر کردند
آقایان ، چگونه به این وطن رحم نکردید؟
#ناظم_حکمت.

 

[VIXEN]

می‌خواهم قبل از تو بمیرم
فکر می‌کنی آنکه بدنبال رفته‌ای می‌آید
آن را که رفته است می‌یابد؟
من فکر نمی‌کنم
بهتر است بسوزانی‌ام
و داخل یک بطری
روی بخاری اتاق‌ات بگذاری
بطری، شیشه‌ای باشد
شیشه‌ی شفاف و تمیز
تا بتوانی مرا داخل‌اش ببینی
فداکاری‌ام را می‌فهمی؟
از خاک شدن گذشتم
از گل شدن گذشتم
تنها بخاطر کنارت ماندن... .
#ناظم_حکمت

 

[VIXEN]

بر درختانِ چناراش تاب خوردم ،
در زندان‌هایش خوابیدم
هیچ چیز نمی‌تواند احساسِ فلاکت و نکبت مرا بکاهد
جز ترانه‌ها و توتونِ مملکت‌ام
میهنم :
شیخ بدرالدین ،سینان،یونس امره و ذکریا،
گنبدهای سُربی و دودکش کارخانه‌هایش ،
جایی که من خویشتنِ خود را
حتا از خود پنهان می‌ساختم.
خنده‌ی مردم ، زیرِ سبیل‌های آویخته ،
دست آوردِ خلق ماست .
#ناظم_حکمت.

 

[VIXEN]

در این روزهای آفتابی زمستان
اندوه من آیا
برای حسرتِ بودن در جایی دیگر است؛
روی پل در استانبول
با کارگران در آدانا
در کوه‌های یونان
در چین
یا کنار زنی که دیگر دوستم ندارد؟
درد کبدم است
یا بار دیگر درد تنهایی
و یا این‌که
از مرز پنجاه سالگی می‌گذرم؟

#ناظم_حکمت

 

[VIXEN]

شصت‌ ساله‌ام‌
از نوزده‌ ساله‌گی‌ رویا دیده‌ام‌
در باران‌ در گل‌ و لای‌،
در تابستان‌ و زمستان‌،
در خواب‌ و در بیداری‌،
از پی رویاهایم‌ دویده‌ام
و می‌‌دوم
چه‌ چیزها که‌ از کف‌ نداده‌ام‌!
کیلومترها امید و خروارها اندوه‌!
گیسوانی‌ که‌ شانه‌ کرده‌ام‌،
دست‌هایی که فشرده‌ام‌؛

 

[VIXEN]

شصت‌ ساله‌ام‌
از نوزده‌ ساله‌گی‌ رویا دیده‌ام‌
در باران‌ در گل‌ و لای‌،
در تابستان‌ و زمستان‌،
در خواب‌ و در بیداری‌،
از پی رویاهایم‌ دویده‌ام
و می‌‌دوم
چه‌ چیزها که‌ از کف‌ نداده‌ام‌!
کیلومترها امید و خروارها اندوه‌!
گیسوانی‌ که‌ شانه‌ کرده‌ام‌،
دست‌هایی که فشرده‌ام‌؛

از رویاهایم‌ جدا نشدم‌!
دنبال‌ رویاهایم‌ تا اروپا و آسیا و آفریقا رفتم‌ !
تنها آمریکایی‌ها به‌ من‌ ویزا ندادند
انسان‌ها را بیش‌ از دریاها و کوه‌ها و دشت‌ها دوست‌ داشته‌ام
و از ایشان‌ در شگفت‌ ماندم‌!
در زندان‌ دریچه‌ی‌ آزادی‌،
در تبعید قاتق‌ِ نان‌ ،
در پایان هر شب و آغاز هر روز ،
رویای‌ بزرگ‌ نجات‌ سرزمینم‌ با من‌ بود.

#ناظم_حکمت

 

[mobina01]

ترانه‌های انسان‌ها
از خود انسان‌ها زیباتر،
مژده‌بخش‌تر از خود آن‌ها
غمگین‌تر از خودشان
و از خود انسان‌ها دیرپاتر است،
ترانه‌های انسان‌ها را بسیار پسندیده‌ام

بدون انسان‌ها زیسته‌ام،
بی‌ترانه امّا هرگز
که ترانه‌ها هیچگاه
در قصد فریب دادن من نبودند

ترانه‌ها را به هر زبانی دریافته‌ام،
در این دنیا،
از آنچه خوردم و نوشیده‌ام
از آنچه گشتم و فرسوده کرده‌ام
از آنچه دیده‌ام و شنیده‌ام
از آنچه لمس کرده‌ام و فهمیده‌ام،
هیچکدام‌شان مرا
بیشتر از ترانه‌ها خوشبخت نکرده‌اند...