مجموعه اشعار ناظم حکمت

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

انسان وطنش را می‌فروشد؟
آب ونانش را خوردید
آیا در این دنیا عزیزتر از وطن هست‌؟!
آقایان چگونه به این وطن رحم نکردید؟
پاره پاره‌اش کردند
گیسوانش را گرفتند و کشیدند
کشان کشان بردند و تقدیم کافر کردند
آقایان ، چگونه به این وطن رحم نکردید؟
دست ها و پاها بسته در زنجیر،
وطن‌، و عور بر زمین افتاده‌
و نشسته بر سی*ن*ه‌اش گروهبان تگزاسی‌

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

آقایان چگونه به این وطن رحم نکردید؟
می‌رسد آن روز که چرخ بر مدار حق بگردد
می‌رسد آنروز که به حساب های شما برسند
می‌رسد آن روز که از شما بپرسند:
آقایان چگونه به این وطن رحم نکردید

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

می‌خواهم قبل از تو بمیرم
فکر می‌کنی آنکه بدنبال رفته‌ای می‌آید
آن را که رفته است می‌یابد؟
من فکر نمی‌کنم
بهتر است بسوزانی‌ام
و داخل یک بطری
روی بخاری اتاق‌ات بگذاری
بطری، شیشه‌ای باشد
شیشه‌ی شفاف و تمیز
تا بتوانی مرا داخل‌اش ببینی
فداکاری‌ام را می‌فهمی؟
از خاک شدن گذشتم
از گل شدن گذشتم
تنها بخاطر کنارت ماندن

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

خاکستر می‌شوم
و کنارت زندگی می‌کنم
بعدها که تو هم مردی
داخل بطری من می‌آیی
آنجا باهم زندگی می‌کنیم
خاکسترت درون خاکسترم
تا زمانی که عروس شلخته‌ای
یا نوه‌ی بی‌وفایی
دور بریزد ما را

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

اما ما
تا آن زمان آنقدر آغشته به‌هم خواهیم شد
که در آشغال‌دانی‌ای که پرت شده‌ایم هم
ذراتمان کنار هم می‌افتند
و یک روز اگر از این تکه خاک
گیاه وحشی‌ای بروید
بر شاخه‌اش حتما دو گل خواهد شکفت
یکی تو
یکی من… من هنوز به مرگ نمی‌اندیشم
هنوز کودکی خواهم زایید
زندگی از درونم فوران می‌کند
خونم به جوش می‌آید
خواهم زیست اما زیاد، خیلی زیاد
اما با تو…

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

اما با تو…
راستش مرگ هم مرا نمی‌ترساند
تنها زیادی زشت به نظرم می‌رسد
شکل جنازه‌هایمان


این روزها احتمال آزادی‌ات هست؟
چیزی از درونم می‌گوید: شاید!

 

[VIXEN]

انت هناک
و هناک لایدری کم هو محظوظ

تو آنجایی؛
و «آنجا» نمی‌داند...
که چه‌قدر خوشبخت است!

 

[VIXEN]

و ما زمستان دیگرى را
سپرى خواهیم کرد
با عصیان بزرگى
که در درون وجودمان
قرار دارد
و تنها چیزی که گرممان می‌کند
آتش مقدس امیدواری‌ست.

#ناظم_حکمت

 

[VIXEN]

چشمانت، چشمانت، چشمانت
چه در زندان به دیدارم بیایی،
چه در بیمارستان
چشمانت، چشمانت، چشمانت
مثلِ آفتاب سپیده‌دمان ِ ماه می
در کشتزاران حومه‌ی آنتالیا
چشمانت، چشمانت، چشمانت
بارها در برابرم گریسته تهی شدند
مثل چشمان کودکی شش ماهه
حتا یک روز هم بی‌آفتاب نماندند
چشمانت، چشمانت، چشمانت
چشمان خمارت،
بگذار خوشبخت تا جایی که می‌شود بنگرند
سودای انسان و دنیا را که چگونه می‌چرخد
افسانه‌وار بر زبان‌ها
چشمانت، چشمانت، چشمانت
جنگل‌های بلوط بورسا،
در خزان برگِ درختان،
پس از باران تابستان،
هر فصل و ساعت،
استانبول را به یاد می‌آورد
چشمانت، چشمانت، چشمانت...
گل رُز من ! روزی می‌رسد
روزی که انسان‌های برادر
با چشمان تو به یکدیگر خواهند نگریست؛
گل رُز من با چشمان تو... .

#ناظم_حکمت.

 

[VIXEN]

بچه‌ها!
روزهای خوب را خواهیم دید
روزهای آفتابی را خواهیم دید،
موتورها را
در آبی آب‌ها براه خواهیم انداخت، بچه‌ها
و در آبی‌های روشن خواهیم راند.
آخرین چرخ دنده‌ها را ( آیا ) بکار انداخته‌ایم
شماره انداز، صدای موتور …
آی … بچه‌ها، چه‌کسی می‌داند
چه معرکه‌ای‌ست
۱۶۰ مایل را با بوسه پیمودن!