مجموعه اشعار نجمه زارع

[mobina01]

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم... نمی دانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

 

[mobina01]

بی تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها
می‌شوم بی‌اعتنا دیگر به خیلی چیزها

تا چه پیش آید برای من نمی‌دانم هنوز
دوری از تو می‌شود منجر به خیلی چیزها

غیر معمولی است رفتار من و شک کرده است
ـ چند روزی می‌شود ـ مادر به خیلی چیزها

عکس‌هایت، نامه‌هایت، خاطرات کهنه‌ات
می‌زنند اینجا به روحم ضربه خیلی چیزها

هیچ حرفی نیست دارم کم‌کم عادت می‌کنم
من به این افکار زجر آور، به خیلی چیزها

می‌روم هر چند بعد از تو برایم هیچ چیز...
بعد من اما تو راحت‌تر به خیلی چیزها

 

[mobina01]

شکنجه بیشتر از این؟
که پیشِ چشمِ خودت
کسی که سهم تو باشد‌‌ به دیگران برسد
چه می کنی؟
اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه به ناگهان برسد
رها کنی برود از دلت جدا باشد
به آنکه دوست ترش داشته به آن برسد
رها کنی برود و دوتا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه جهان برسد...!

 

[mobina01]

لکنت شعر و پریشانی و جنجال دلم
چه بگویم که کمی خوب شود حال دلم؟

کاش می‌شد که شما نیز خبردار شوید
لحظه‌ای از من و از دردِ کهن‌سالِ دلم

از سرم آب گذشته است، مهم نیست اگر
غم دنیای شما نیز شود مالِ دلم

عاشقِ نان و زمین نیستم! این را حتماً
بنویسید به دفترچه‌ی اعمالِ دلم

آه! یک عالمه حرف است که باید بزنم
ولی انگار زبانم شده پامال دلم

مردم شهر! خداحافظ‌تان! ...من رفتم!
کسی از کوچه‌ی غم آمده دنبال دلم...

 

[mobina01]

.

اگرچه زخــم می‌زنی ولی تو را نوشته‌اند
به روی صفحه‌ی دلـم، خطوطِ تازیانه‌ها

خلاصه بر درختِ دل، تـــو باید آشیان کنی
وگـــرنه می‌سپارمش به دست موریانه‌ها...

 

[mobina01]

ساده می‌پرسم تو با ترفند پاسخ می‌دهی
گریه‌ام را باز با لبخند پاسخ می‌دهی

تشنه‌ی خون منی چون هر دروغ محض را
می‌خوری بر جان من سوگند پاسخ می‌دهی

پرسش غم را نمی‌پرسم که آن را تا ابد
به دلم بی هیچ چون و چند پاسخ می‌دهی

روی برگرداندن از آداب چشمان تو است
تا به چشمت می‌خورم پیوند پاسخ می‌دهی

...صد سوال از عشق...با موسیقی لب‌های من
زود لب‌های تو می‌رقصند پاسخ می‌دهی

دوست دارم رک بگویی عاشقی اما هنوز
از تو می پرسم تو با لبخند پاسخ می‌دهی

 

[mobina01]

‌‌من را نگاه كن كه دلم شعله‌ور شود
بگذار در من این هیجان بیشتر شود

قلبم هنوز زیر غزل لرزه‌های توست
بگذار تا بلرزد و زیر و زبر شود

من سعدی‌ام اگر تو گلستان من شوی
من مولوی سماع تو برپا اگر شود

من حافظم اگر تو نگاهم كنی اگر
شیراز چشم‌های تو پر شور و شر شود

«ترسم كه اشك در غم ما پرده‌در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود»

آنقدر واضح است غم بی تو بودنم
اصلا بعید نیست كه دنیا خبر شود

دیگر سپرده‌ام به تو خود را كه زندگی
هر گونه كه تو خواستی آنگونه سر شود

 

[mobina01]

پر از دلشوره‌ی عشقی که سیرابم نخواهد کرد
به دریا می‌زند خود را دل من تا تو را دارد

هوا دَم کرده در چشمم، دو پلکم را کمی وا کن
که می‌خواهد ببارد او، توان در خویش تا دارد

در این دنیای دردآگین نمی‌بینی دل من را
غم عشق تو را یک سو، غم خود را جدا دارد...

 

[mobina01]

همین دقیقه، همین ساعت..‌. آفتاب، درست
کنار حوض، کمی سایه داشت روز نخست

تو کنج باغچه، گل‌های سرخ می‌چیدی...
پس از گذشتن یک سال، یادم است درست

ببین چگونه برایت هنوز دلتنگ است
کسی که بعد تو، یک لحظه از تو دست نشست

چقدر نامه نوشتم... دلم پر است چقدر
امید نیست به این شعرهای ساده‌ی سست

دوباره نامه‌ی من... شهر بی‌وفا شده‌است
چه خلوت است در این روزها اداره‌ی پست!