آموزشی نقد فرمالیستی

[Tara Motlagh]

یاکوبسن از منتقدان فرمالیستی می‌گوید که شاعر یا نویسنده با هجوم آوردن به زبان عادی و روزمره ما را به تفکر وا می‌دارد. همچنین شکلوفسکی می‌گوید با آشنایی‌زدایی با زبان هنرمند عبور چشم، گوش و احساس ما را از روی اشیاء کند می‌کند.(به فکر وا می دارد)

 

[Tara Motlagh]

در نظریه آشنایی‌زدایی، ادبیات و هنر ناب سر راه مخاطب خود موانعی می‌گذارد و بر عکس آنچه که می‌پنداریم مفاهیم را آسانتر و قابل دسترس تر نمی کند تنها حرکت را کندتر می‌کند و می‌گوید برای رسیدن به یک درک و تجربه تازه، باید مکث و تامل کرد.

 

[Tara Motlagh]

2) تفاوت کاربرد زبان در ادبیات و دیگر زمینه ها:
از نظر فرمالیست‌ها وجه تمایز کاربرد زبان در زمینه‌های دیگر به جز ادبیات این است که هر کلمه تنها یک معنی دارد اما در ادبیات ممکن است هر کلمه دارای معانی متفاوتی باشد و یا چند معنا با هم. یعنی در ادبیات یک واژه مساویست با چند معنا و در علوم دیگر و یا تاریخ و غیره...یک واژه مساوی‌ست با یک معنا. به همین دلیل است که در بعضی از علوم از لغاتی استفاده می‌کنند که هرگز لغاتی دیگر را تعبیر نکند.

 

[Tara Motlagh]

3) اهمیت واژه و لفظ در ادبیات:
در زبان‌های عادی یا علمی واژه اهمیت ندارد بلکه معنا و مفهوم آن مهم است. هنگامی که می‌خواهیم شعر و یا اثر هنری را نقل‌قول کنیم می‌بایست از همان واژه‌ها استفاده کرد چرا که هر واژه دارای کاربرد ویژه همان آهنگ و معنای خاص خود است.

 

[Tara Motlagh]

و چنانچه این لغات را تغییر دهیم از نظر منظور او جدا شده‌ایم. فرمالیست‌ها می‌گویند در ادبیات چه گفتن مهم نیست چگونه گفتن مهم است. از نظر فرمالیست‌ها هر شاعر و یا نویسنده یک مفهوم و یا مضمون واحد را با انتخاب واژه‌های خاص خود بیان می‌کند که نشانه توانایی او در بیان آن مفهوم است.

 

[Tara Motlagh]

4) تفاوت ادبیات با واقعیت:
فرمالیست‌ها معتقدند که هنر و ادبیات از واقعیت جدا هستند و اثر را باید به‌وسیله خود اثر به دور از رویدادهای تاریخی واقعی و زندگی نامه‌ای خالق اثر بررسی کرد.
شکلوفسکی می‌گوید که هنر همواره از زندگی جدا بوده است و رنگ آن ارتباطی به رنگ پرچمی ندارد که بر دروازه شهر کوبیده اند.

 

[Tara Motlagh]

فرمالیست‌ها معتقدند که اشخاص واقعی در یک اثر هنری جای ندارند و اگر از آن اشخاص نامی برده می‌شود بوسیله هنر حقیقت تاریخی و ملموس خود را از دست می‌دهد.
زبان عاطفی و احساس ادبیات با واقعیت متفاوت است و نمی‌تواند سندی برای قضاوت محسوب شود.