نقد و بررسی بازی‌ها نقد و بررسی Assassin’s Creed IV: Black Flag (نسل هشتم)

[ممد صنوبر]

حق هم داشتیم. بالاخره هر تغییر بزرگی در ابتدا کمی مقاومت را در برابرش می بیند اما سرانجام اگر این تغییر مفید باشد همه آن را قبول خواهند کرد. اتفاقی که در مورد Assassin’s Creed IV: Black Flag نیز رخ داد و نه تنها همه آن را قبول کردند بلکه به خاطر همین تغییرها تبدیل به یکی از برترین و لذت بخش ترین عناوین این فرنچایز نیز شد و در کنار شاهکارهایی مثل نسخه دوم Assassin’s Creed قرار گرفت.

 

[ممد صنوبر]

Assassin’s Creed IV: Black Flag از هر نظر که به آن نگاه کنید فوق العاده است و معنای واقعی لذت از یک بازی رایانه ای را برای ما به همراه داشت؛ از شخصیت اصلی جذاب و بی خیال بازی گرفته تا نبردهای بی نظیر دریایی، دنیایی بسیار زیبا و وسیع برای اکتشاف، قابلیت های شخصی سازی بسیار عالی برای کشتی و شخصیت اصلی بازی (که آن را بسیار شبیه به یک عنوان نقش آفرینی جهان آزاد کرده بود و اتفاقا همین استفاده از المان های نقش آفرینی برگ برنده Assassin’s Creed IV: Black Flag بود و لذت آن را برای بازیباز چند برابر کرده بود). پس از تجربه کامل بازی در نسل هفتم، مدتی قبل نسخه کامل این عنوان بر روی پلی استیشن ۴ را که تخفیف خوبی خورده بود را خریداری کردم و مشغول تجربه آن در نسل هشتم شدم.

 

[ممد صنوبر]

باور نمی کردم که این حس را دارم که گویی برای اولین بار است این بازی را تجربه می کنم و به قدری این بازی لذت بخش بود که مانند بار اول به طور مداوم پای آن نشستم و خود بازی و بسته الحاقی اش را به پایان رساندم. به همین خاطر نیز تصمیم گرفتم تا نقد و بررسی این عنوان در نسل هشتم را برای شما عزیزان به رشته تحریر در آورم و بار دیگر خاطره این بازی بی نظیر را زنده کنیم. اگر از علاقمندان این عنوان هستید و میخواهید تا بار دیگر یادی از این بازی کنید و شاید دوباره به سراغ آن بروید، و یا اگر احیانا این عنوان از زیر دستتان در رفته است و می خواهید که شاید آن را تجربه کنید و با آن آشنا شوید، پیشنهاد می کنم تا در ادامه مقاله نقد و بررسی Assassin’s Creed IV: Black Flag (نسل هشتم) با بنده و وبسایت تحلیلی خبری گیمفا همراه شوید.

 

[ممد صنوبر]

در بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag به “دوره طلایی دزدان دریایی” در ابتدای قرن هفدهم سفر می کنیم و در قالب شخصیتی به نام Edward Kenway که پدربزرگ کانر یعنی شخصیت اصلی نسخه سوم و همینطور پدر Haytham Kenway است و البته باید گفت شخصیتی است که از هر دوی این افراد جذاب تر است و بیشتر با بازیباز ارتباط برقرار می کند (اساسین هم اساسین های قدیم). بازی به مانند تمامی شماره‌های قبلی این سری، در دو دوره زمانی روایت می‌ شود؛ یعنی زمان حال و همینطور یک دورۀ تاریخی که همانطور که گفتیم این بار اتفاقات این بخش بازی در “دوره طلایی دزدان دریایی” در ابتدای قرن هفدهم رقم می خورد. پس از این که شاهد مرگ Desmond Miles در پایان نسخه سوم این سری بودیم، شرکت آبسترگو با موفق شد تا به قابلیتی دست پیدا کند که از طریق حافظه ژنتیکی Desmond، به مشاهده سرگذشت اجداد وی بپردازد و در اصل داستان این سری و این فرنچایز سودآور را برای یوبیسافت ادامه دهد!

 

[ممد صنوبر]

در زمان حال در این نسخه (تا قبل از این همیشه کنترل Desmond را در زمان حال عهده دار بودیم) اکنون در نقش یکی از کارمندان شرکت آبسترگو هستیم که مثل همیشه از طریق آنیموس و بارگذاری نمونه ژنتیکی Desmond Miles در آن، به مشاهده وقایعی که اساسین ها در نبرد با تمپلارها در دوران مختلف تاریخی از سر گذرانده اند، می پردازیم و آن ها را تجربه می کنیم. Edward در ابتدا به عنوان یک ملوان در نیروی دریایی بریتانیا خدمت کرده است اما پس از پایان جنگ او و همرزمانش از کار بی کار شدند و به این ترتیب به دزدان دریایی پیوستند. او با قول به دست آوردن ثروت و شهرت به همسرش راهی دریای کارائیب می شود. در ادامه و طی وقایعی وی با یک اساسین که قصد جان او را دارد درگیر می شود و پس از کشتن وی لباس های او را پوشیده و وسایلش را نیز بر می دارد و ظاهری مثل اساسین ها (منتها هنوز بدون اعتقاد) پیدا می کند. طی مدت زیادی و وقایعی که در بازی رخ می دهد ادوارد هنوز فقط ظاهر اساسین ها را دارد و به آن ها کمک می کند اما در جایی از بازی وی دیگر حس می کند که واقعا یک اساسین است و به این پیمان برادری و این فرقه می پیوندد…

 

[ممد صنوبر]

همانطور که مشاهده می کنید و احتمالا از همین مقدار کمی از داستان بازی که برای شما عزیزان گفتیم، فهمیده اید، داستان بازی در Assassin’s Creed IV: Black Flag نکته خیلی خاصی ندارد ولی به هیچ وجه نیز یک داستان خسته کننده و ضعیف نیست و مخصوصا با روایت خوب و اتفاقات بسیار زیادی که در بازی رقم می خورد، معمولی بودن داستان تا حد زیادی پوشانده شده است. همچنین دیگر نکته مثبتی که باعث می شود باز هم این سطحی بودن داستان کمتر به چشم بیاید، شخصیت پردازی عالی و جذابیت بسیار بالای Edward Kenway به عنوان یک درد دریایی اساسین است. در واقع رفتن به سراغ موضوع دزدان دریایی کارائیب نه تنها برگ برنده گیم پلی بازی بوده است، بلکه در زمینه داستان و شخصیت پردازی بازی نیز کمک شایانی به سازندگان کرده است. موضوع قرار گرفتن در قالب یک دزد دریایی قدرتمند در یک بازی به تنهایی هم جذاب است چه برسد به این که با یک فرنچایز محبوب و پر طرفدار با گیم پلی لذت بخش نیز ترکیب شود. در حقیقت حاصل این ترکیب بدون هیچ کم و کسری می شود Assassin’s Creed IV: Black Flag. یادم است که یکی از سازندگان بازی در مورد انتخاب این زمینه برای بازی در مصاحبه ای گفت “کیست که نخواهد در قالب یک دزد دریایی اساسین قرار بگیرد” و این کاملا صحیح است.

 

[ممد صنوبر]

شخصیت Edward Kenway بسیار خاص و متفاوت تر از تمامی اساسین هایی است که تا کنون دیده ایم و سازندگان به خوبی شخصیتی را خلق کرده اند که مخلوطی از دزد دریایی و اساسین است ولی بخش دزد دریایی شخصیت وی بسیار پر رنگ تر است تا اساسین بودن او و همین او را خاص تر از بقیه کرده است. وی به مانند اکثر دزدهای دریایی بسیار بی خیال است و انگار هیچ چیزی برایش مهم نیست و موقعیت های مختلف برای وی تفاوتی ندارند. یعنی در نهایت باید گفت Edward Kenway بی خیال ترین اساسین تاریخ است! اساسینی که انگار زیاد هم اساسین نیست! در مجموع باید گفت بخش داستان و شخصیت پردازی و … در بازی نمره قبولی می گیرند و هر چند داستانی معمولی و بدون پیچش خاصی را شاهد هستیم ولی سازندگان با انتخاب هوشمندانه دوره تاریخی، شخصیت های جذاب، پرداختن به علائق دزدهای دریایی و داستان های آن ها و ترکییب این موارد با فرقه اساسین ها، کاری کرده اند که هیچ گلایه ای از داستان و روایت و روند پیشروی آن نداشته باشیم.

 

[ممد صنوبر]

گرافیک پر فراز و نشیب ترین بخش بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag است که مانند سایر بخش های بازی در سطح بسیار بالا عمل نکرده است. البته اگر بخواهیم به طور کلی در مورد گرافیک بازی نظر دهیم می توان گفت بازی تقریبا نمره قبولی می گرد اما وجود ضعف های نسبتا پرتعداد به ویژه در مبحث گرافیک فنی، بازیباز را آزار می دهد. در ابتدای بحث گرافیکی بازی مطابق معمول با گرافیک فنی آغاز می کنیم. نسخه نسل هشتمی Assassin’s Creed IV به صورت روان و راحت اجرا می شود و مشکل خاصی ندارد اما تنها کافیست تا تعداد افراد حاضر در صحنه بازی مقداری زیاد شود تا بسته به تعداد آن ها شاهد افت فریم های گاها وحشتناکی در بازی باشیم به طوری که در برخی مواقع بسیار آزار دهنده می شوند و روی تجربه شما از بازی اثر منفی می گذارند.

 

[ممد صنوبر]

باگ های عجیب و غریب نیز در بازی مشاهده می شود و مثلا شاهد تکان خوردن های عجیب و غریب اجساد افراد کشته شده یا فرو رفتن دشمنان در هم و رفتارهای گاها خنده دار و عجیب شهروندان در بازی هستیم. همچنین بافت ها و تکسچرهای بی کیفیت نیز در بازی وجود دارند و با این که اغلب بافت های بازی با کیفیت و بدون مشکل اجرا می شوند ولی شاهد مواردی از کم کاری نیز در تکسچرهای بازی هستیم. مشکل دیگری که در بخش گرافیک فنی بازی باید به آن اشاره کرد دیر لود شدن های بافت های منطق مختلف و شهرها و … است که گاها وقتی به منطقه ای می رسید چند ثانیه طول می کشد تا آن منطقه و ساختمان ها و مردم آن بازگزاری شوند و بافت های آن به صورت صحیح لود شوند. البته خوشبختانه در بازی شاهد مواردی مثل پارگی تصویر و … نیستیم و نورپردازی بازی نیز در سطح بسیار بالایی انجام گرفته است.

 

[ممد صنوبر]

در بحث گرافیک هنری خوشبختانه اوضاع بسیار بهتر است و طراحان بازی در این زمینه عالی عمل کرده اند. طراحی فوق العاده زیبای شهرها و جزایر مختلف موجود در اقیانوس بسیار زیبای بازی، طراحی جذاب شخصیت های بازی و پیاده کردن کامل حس و حال دزدان دریایی در ظاهر شخصیت ها، طراحی فوق العاده زیبا و واقعی کشتی ها تنوع آن ها، همه و همه باعث شده اند تا در بسیاری از مواقع ضعف های گرافیک فنی بازی به چشم نیاید و خود را به طور کامل در دل دوره حکمرانی دزدان دریایی بر اقیانوس ها حس می کنید. طراحی شخصیت ها همان طور که اشاره شد به خصوص در مورد شخصیت های اصلی بازی به خوبی انجام گرفته است اما نکته منفی که در این بخش وجود دارد این است که حس و حالت صورت شخصیت ها در هنگام حرف زدن یا حالات روحی مختلف، چندان تفاوتی نمی کند.