آموزشی نقطه عطف، نقطه اشباع(بخش اول) در نمایش‌نامه نویسی

[-pariya-]

 

[-pariya-]

در مورد نقطه عطف، فراوان نوشته و گفته شده. همه می دانیم نقطه عطف، سکانس یا صحنه ای است با بار اطلاعاتی تعیین کننده، که داستان(فیلمنامه) با رسیدن به آن ، تغییر مسیر یافته و وارد مرحله جدیدی از پیشرفت می شود.
باز می دانیم که رسیدن به چنین نقاطی در فیلمنامه ضروری ست، چون تغییر مسیر داستان(در فیلمنامه) ضروریست. مهمترین نقاط عطف میانی، عطف های مابین پرده هاست ، که تغییر مسیرهای عمده داستان را (در پرده های مختلف ) موجب می شود.

 

[-pariya-]

اما سئوالی وجود دارد که به آن پاسخی داده نشده: “چه زمانی به نقطه عطف می رسیم؟”
گفته شده که غالبا بین دقایق ۱۵-۱۶ الی ۲۰-۲۵ ( در فیلمنامه های حدود ۹۰ دقیقه تا حدود ۱۰۰ دقیقه) می بایست به نقطه عطف اول (پایان پرده اول) برسیم (در فیلمنامه هایی با طول زمانی بیشتر ، این اعداد تغییر می کنند). سئوال در مناسبت این اعداد با طول فیلمنامه نیست .

 

[-pariya-]

سئوال اینجاست که از لحاظ رویدادها و مفاهیم فیلمنامه ، چرا به نقطه میرسیم؟ به عبارت دیگر در پرده یک باید چه روندی طی شود که در این زمان ها که مناسبتشان به طور تجربی اثبات شده ، به نقطه عطف مورد نظر برسیم؟ در واقع سئوال ، چگونگی رسیدن پرده ی یک به این نقطه (سکانس) است!

 

[-pariya-]

برای این سئوال که مدت زیادی در ذهنم بوده، به این جواب رسیدم که فکر می کنم برای دیگر فیلمنامه نویسان ، به ویژه نویسندگان تازه نفس و تازه کار هم راه گشاست!

 

[-pariya-]

برای روشن تر شدن مطلب از مثالی ساده استفاده می کنیم:
فرض کنیم داستان فیلمنامه مان در مورد شخصیتی (پیش برنده) است که برای درمان بیماری خطرناک یکی از عزیزانش نیاز به پولی با رقمی قابل توجه و خارج از توان خودش دارد و داستان با همین خواسته آغاز می شود.

 

[-pariya-]

قطعا در قدمهای اول ، مشکل را با نزدیکترین افراد زندگی اش ، مثل خانواده ، اقوام ، دوستان و همکاران در میان گداشته و کمک می خواهد. جواب های منفی دریافت می کند. در مرحله بعد به وام از محل کار، بانک، صندوق قرض الحسنه ، مراکز خیریه و … متوسل می شود ، اما باز هم جواب مساعدی نمی گیرد!

 

[-pariya-]

خلاصه به هر دری که فکرش را بکنید می زند ، ولی پول تامین نمی شود و سرخورده و مستاصل می شود. عزیزش وضع خطرناکی دارد و او مصمم به تامین پول است(ناگزیری کامل)!
حالا فکری به سرش می زند، فکری خلاف اخلاق و منش همیشگی: سرقت!
سرقت از صندوقی در محل کارش ، از خانه همسایه پولدار ، از اقوام مرفه، از بانک و …!

 

[-pariya-]

با خوب و بد بودن این فکر کاری نداریم و سراغ پایان فیلمنامه و عقوبت او هم نمی رویم!

کازابلانکا

 

[-pariya-]

برای بحث ما ، مهم وضعیت این شخصیت و نقطه عطف پیش روی او و فیلمنامه است. تمام درها به رویش بسته مانده و نفس عزیزش با خطر قطع شدن روبروست. فرصت کم است و دائم کمتر می شود. باید این پول را تامین کند و راهی جز یک قدم پرخطر و غیرقانونی برایش نمانده.