همگانی نوشته‌های پراکنده

[- گیتی -]

‌‌«تو انتخاب من نبودی، سرنوشتم بودی
تنها انگیزه‌ ماندنم در این وانفسای شلوغ
در این زندگی بی اعتبار.»

عباس معروفی؛ نامه‌های عاشقانه و منظومه عین‌القضات و عشق.

پ.ن: آرزوی سلامتی برای عباس معروفی.🪄

 

[- گیتی -]

‌از نامه‌هایی که برای دوستانمان می‌فرستیم جالب‌تر، نامه‌هایی هستند که می‌نویسیم و دست آخر تصمیم می‌گیریم نفرستیم!

کتابِ پروست چگونه می‌تواند زندگی شما را دگرگون کند؛ آلن دوباتن؛ برگردان گلی امامی.

 

[- گیتی -]

‌«حالا می‌فهمم که درد بیگانگی چه درد بزرگی است.
چه کسی می‌تواند حالا باور کند که در قلب من هیچ چیز وجود ندارد»

فروغ فرخزاد؛ نامه به پرویز شاپور.

 

[- گیتی -]

‌‌«ما هیاهوی بسیار برای هیچ‌ایم»

شاهرخ مسکوب؛ مسافرنامه.

 

[- گیتی -]

‌«محتاجم به من دلجویی بدهی.
اندام مجروح مرا دارو بگذاری
و من رفته‌رفته به حالت اولیه بازگشت کنم.
گفته بودم قلبم را به دست گرفته با ترس و لرز آن‌را به پیشگاه تو آورده‌ام...»

نامه از نیما یوشیج به عالیه.

 

[- گیتی -]

‌‌«کاش می‌شد آدم اندوه را از پنجره بیرون بریزد.»

فرانتس‌کافکا؛ دفترِ یادداشت‌های روزانه.
برگردانِ مصطفی اسلامیه.

 

[- گیتی -]

‌«ما از هم پنهان می‌کنیم تا بتوانیم کنار هم بمانیم
چون می‌خواهیم در کنار هم بمانیم.»

بهمن فُرسی؛ شب یک شب دو.

 

[- گیتی -]

‌‌«تا جایی که بشود رنج را تقسیم کرد،
رنجِ تو رنج من هم هست.»

آلبر کامو؛ نامه به ماریا کاسارس.

 

[- گیتی -]

‌«دست خودم نبود آن حرف پایم را شکست.
دیگر نمی‌توانستم پا به پای او همراهش باشم.
در میانه‌ی راه افتادم.»

شاهرخ مسکوب؛ کتابِ سفر در خواب.
(خاطرات)

 

[- گیتی -]

‌‌«و چقدر شدیداً مشتاقِ انسانی هستم که صادق باشد و بتواند صحبت کند، حتی اگر یک هیولا باشد.»

نیچه؛ نامه به خواهرش