رها شده [ هوس به نامه عشق]اثر« elisabet pendelton کاربر انجمن رمان بوک»

[ژاکلین؛]

هنگام رفتن چیزی به تو نگفتم ! هیچی
نگران بودم بازهم غرورم در حضورت شکسته شود
حالا که می‌اندیشم چه غرور هایی که بخاطر تو شکسته شده است
راستش را بگو
چقدر به حال من خندیدی ای بازیگر ؟

 

[ژاکلین؛]

عزیزم بودی؛
پاره تنهم بودی...
چقدر افسوس میخورم که نتوانستم جلوی رفتنت را بگیرم
اما ای کاش
نمیرفتی!..

 

[ژاکلین؛]

سکوتی که در برابر سوالم پاسخ دادی ، بدترین جواب طول عمرم بود؛
سکوتت تیری زهرالود بر قلبم بود
زین پس غم و اندوه ساکن این خانه خواهد شد
چه فرقی می‌کند صورت اندهگین این جسم خنده کند ؟

 

[ژاکلین؛]

دیگر عشق را زیر خاک های قلبم به گور سپرده ام!
همانجا خاکشان کردم
کار روازنه ام تکیه دادن به دیوارو گوش دادن به سکوتی که حکم فرما می‌کند شده است !
تمام شد ؛
غم و اندوه بر جسم و روحم حکمرانی می‌کنند

 

[ژاکلین؛]

و در اخر یافتم؛ هرآمدنی رفتنی دارد...
و عشق چیزی جز افسانه و داستان نیست !
افسوس !
افسوس بر خود که دیر یافتم این یک بازی است
افسوس که دیر یافتم آدمیزاد ها به دنبال نیاز های خود هستند
احمقانه است ! اعتماد را می‌گویم


​

 

[ژاکلین؛]

عشق در افسانه ها وجود دارد
عشق در داستان ها وجود دارد
از نظر من هیچ عشقی وجود ندارد ، هیچ
تمامشان هوس هستند
آری ! هوس
هوسی به بهانه عشق ...
هوسی به نامه عشق


****

و در اخر این دلنوشته رو تقدیم می‌کنم به مائده عزیزم که
وصف حال این روز هایت است .


پایان - Elisabet Pendelton