رها شده [ هوس به نامه عشق]اثر« elisabet pendelton کاربر انجمن رمان بوک»

[ژاکلین؛]

تنها و بیکس شده‌ام .
خسته از این دوران تکراری هستم
جسم و روحم تهی از هرگونه امید به زندگی
خسته‌ام....خسته!..​

 

[ژاکلین؛]

هنوز هم بی حسم ، بی حسی و بی حسی
فقط سکوت و صدای تیک تاک ساعت ها به گوشم می‌رسد
عقربه های ساعت بر سر برنده شدن باهم مسابقه می‌دهند و زمان هرچه زودتر میگذرد
و ترس های من بیشتر می‌شوند ؛
بغض بیشتری در گلویم سد می‌شود و خون در رگ هایم منجمد میشوند
گویی دیگر در این دنیا نیستم !
​

 

[ژاکلین؛]

دلم را مانند بوم سفید نقاشی به دستت سپردم
تا باهم داستان عشقمان را نقاشی کنیم
اما تو نقاشی زیبایمان را با دستان خودت پاره کردی !
گویی رسم نقاشی کشیدن را نمیدانی
پاره کردن بوم نقاشی کافی نبود ؟!
حتما باید له‌ش می‌کردی ؟!​

 

[ژاکلین؛]

قلبم تکه تکه شده
هر تکه‌اش از دیگری جدا شده .
باید با چسب به هم متصلشان کنم !
چسبی قوی ، شاید هم دوباره دلی بسازم اما دیگر آن دل ، دل سابق نمی‌شود که !​

 

[ژاکلین؛]

عشق چیست ؟!
اصلا کلمه ای به اسم عشق وجود دارد ؟
گمانم هوس را با عشق اشتباه گرفتن و اسم هوس هایشان را عشق گذاشته اند .
اگر تو عاشقی چرا دل شکسته ای ؟
چرا این دل عاشق و امیدوار را ناامید کرده ای ؟
چرا؟!...​

 

[ژاکلین؛]

خداوندا !
عذاب این عاشقی را از من بگیر
من نمی‌خواهمش !
کاش پاک کنی داشتم تا یادت را از ذهنم پاک می‌کردم
اما چه فایده بازهم اثرش است
خداوندا من دیگر هیچ آرامشی نمیخواهم
هیچ مرهمی نمیخواهم !

 

[ژاکلین؛]

چطور می‌توانم تورا ببخشم ؟
چطور بازی دادنت را فراموش کنم ؟
تا زنده هستم تورا نخواهم بخشید !..
تا زنده هستم این بازی کثیف را فراموش نخواهم کرد !..
دلم می‌خواهد به گذشته فکر نکنم و امروزم را زندگی کنم
اما تا لبخند مصنوعی کنج لبم میگذارم
قلبم از از فشار و درد مچاله می شود و اجازه نمیدهد !
نمیتوانم !

 

[ژاکلین؛]

هرشب قلبم برایت بی تابی میکرد
نمیخواستم بدانی !
نمیخواستم بدانی برای هر لحظه دیدنت بی تابی و لحظه شماری میکنم
حرف های دلم را با قلمی بر روی کاغذ پیاده می‌کردم
آن موقع بودی !
اما الان هم که نیستی بازهم قلم و کاغذ همدردم شده اند ؛ اما ایندفعه از بی تابی خود نمینویسم
آن بغض هایی که بر راه گلویم سد شده اند را پیاده میکنم...

 

[ژاکلین؛]

در همین اتاق در همین زمان گفتی میروی ...
مرا ول کردی و رفتی
گریه هایم را دیدی اما اعتنایی نکردی
میدانستی بدونت میمیرم
میدانستی و رفتی ...​

 

[ژاکلین؛]

کاغذ های خیس شده روی میزم هستند
نگاهی به انها میکنم حرف دلم هستند !
تمام این کاغذهای خیس شده خوانده نشده است
اما ای کاش بتوانی بخوانی
بخوانی و بفهمی چه در دل من میگذرد
​