فایل شده [وشت و مودت] از «ممد صنوبر کاربر انجمن رمان بوک»

[ممد صنوبر]

مرا چو بر شنیدم، به شادی بر تنیدم
و این عشق گوهر بار
به ابتیاع، نیک است
کزین وجهی به چندی ز بومش من خریدم
ببردم من سرایم که رسمی بر چو بارو.

 

[ممد صنوبر]

چو بر کردم به آن سو، که خیرش بود هر رو
وفای مهر خوشتر
نوازد عشق به هر دل.
نشستم من به آن باز که زول کردم چه خوش مسـ*ـت
بدو بر ماجرایش به یادی هم که کردم
و آن بود و که آن بود
به زیبایی به خوشدل
همان قدری که کردی
ز عشقت تو چه ذوق دست.
و حالا چون بگویم مرا پایان این است
که عاشق می رسد باز
به آن مستش خبردار
رسیدن هر چه ابداء
بماند دل که هر بار، به گریه ختم آن است
مرا حالی شده خاص
که فرجامی بگویم و این‌بارش کزین را
نگاهی بلکه آیند
به داستان، وشت و مودت.