آموزشی وقتی می‌ترسی خودت را لو بدهی

[Serenya]

✦ مقدمه:

نوشتن، راهی‌ست برای گفتن آنچه نمی‌توانی بگویی.
اما پارادوکس ماجرا اینجاست:
همان چیزی که قرار بود رهایی باشد، گاهی تبدیل می‌شود به قفسی از ترس.
ترس از این‌که کسی بفهمد...
چه فکر کردی.
چه حس داشتی.
کجا آسیب دیدی.
به کی دل بستی.
و از چی شرمنده‌ای...

 

[Serenya]

✦ این ترس از کجا می‌آید؟

 

[Serenya]

۱. ترس از قضاوت شدن

نکنه فکر کنن زیادی احساساتی‌ام؟
نکنه مسخره‌م کنن؟
نکنه فکر کنن ضعیفم؟ یا زیادی صادق؟

 

[Serenya]

📌 مثال:
تو یه دلنوشته ساده نوشتی:
«دلم برایش تنگ شده. هنوز.»
ولی قبل از اینکه منتشرش کنی، پاکش کردی چون نگران بودی کسی بفهمه درباره کیه..

 

[Serenya]

۲. ترس از عریان شدن

نویسنده با کلماتش لباس از تن احساساتش درمیاره.
و این خیلی وقتا یعنی:
در معرض دید بودن، بدون هیچ دفاعی.

 

[Serenya]

📌 تو یه داستان نوشتی درباره یه شخصیتی که از تنهایی رنج می‌بره، ولی ته دلت می‌دونی اون شخصیت، خود تویی...

 

[Serenya]

۳. ترس از کشف شدن توسط اطرافیان

خانواده، دوستان، آشناها...
گاهی ترسناک‌ترین خواننده‌ها همینان.
نه چون بدند، چون تویی که پشت نوشته‌ها قایم شدی، از دیده شدن می‌ترسی.

 

[Serenya]

✦ اما چرا باید از این ترس عبور کنیم؟

 

[Serenya]

چون نوشتن واقعی یعنی خودت باشی.
نه نسخه‌ای ساخته‌شده برای رضایت دیگران.
وگرنه نوشته‌هات مثل لباسای رسمی می‌شن:
تمیز، مرتب، بی‌احساس...
ولی بی‌روح.
نوشته باید بتونه دردتو فریاد بزنه، حتی اگه با نجوا.

 

[Serenya]

✦ راهکارها برای عبور از ترس لو دادن خود: