آموزشی ویژگی‌های داستان‌های «بومی ـ اقلیمی»

[Tara Motlagh]

3- استفاده نمادین از طبیعت:

الف) «کوه» کوه‌ها در شاهنامه نمادی از قدرت و استقامت هستند. قهرمانان شاهنامه اغلب به کوه‌ها برای پناه گرفتن یا تقویت قدرت خود پناه می‌برند. در داستان‌های کوتاه، کوه‌ها می‌توانند به عنوان نمادی از چالش‌ها و مشکلاتی که شخصیت‌ها باید بر آنها غلبه کنند، به کار روند. یا «کوه دماوند» به عنوان نمادی از مقاومت و پایداری، و در عین حال خطر و چالش در مقابل شخصیت‌های شاهنامه ظاهر می‌شود. تقابل میان شخصیت‌ها و کوه به عنوان مبارزه‌ای نمادین با طبیعت و سرنوشت به تصویر کشیده شده است.

 

[Tara Motlagh]

ب) «آب» آب در فرهنگ ایرانی نماد پاکی و حیات است. در داستان‌های بومی، رودها و چشمه‌ها می‌توانند به عنوان نمادهای امید و تجدید حیات ظاهر شوند. برای مثال، در داستان‌های «صادق هدایت»، آب به عنوان عنصری پاک و آرامش‌بخش در مقابل دنیای خشن و بی‌رحم استفاده می‌شود. دریا در ادبیات انگلیسی، (به خصوص در آثار شکسپیر و ملویل) نمادی از بی‌کرانگی و ناشناخته‌هاست. در داستان‌های کوتاه، دریا می‌تواند به عنوان نمادی از سفرهای روحی و روانی شخصیت‌ها به کار رود.

 

[Tara Motlagh]

ج) «دشت و صحرا»: در بسیاری از داستان‌های هدایت، مانند «سه قطره خون»، دشت و صحرا به عنوان محیط‌هایی خشک و بی‌رحم توصیف می‌شوند که شخصیت‌ها در آن برای بقا تلاش می‌کنند. این محیط‌ها نمادی از تنهایی و بی‌پناهی انسان در مقابل طبیعت هستند.

 

[Tara Motlagh]

د) «جزیره»: در رمان «سالار مگس‌ها» از ویلیام گلدین (برنده جایزه نوبل)، جزیره‌ای که شخصیت‌های نوجوان داستان در آن گرفتار می‌شوند، نمادی از تقابل میان تمدن و وحشی‌گری است. این جزیره به عنوان محیطی بکر و طبیعی، چالش‌هایی اسطوره‌ای برای شخصیت‌ها ایجاد می‌کند.

 

[Tara Motlagh]

د) «بیابان»: در داستان‌های جک لندن در داستان‌هایی مانند «آوای وحش»، بیابان و سرما به عنوان دشمنان اصلی شخصیت‌ها ظاهر می‌شوند. این تقابل میان انسان و طبیعت به عنوان عنصری اسطوره‌ای در روایت‌های بومی و اقلیمی نقش مهمی ایفا می‌کند.

 

[Tara Motlagh]

هـ) جنگل‌: در رمان «قلب تاریکی» از جوزف کنراد، جنگل‌های متراکم آفریقا نمادی از ناشناخته‌ها، خطرات و تاریکی درون انسان‌ها هستند. گیاهان و درختان در این داستان نقش مهمی در ایجاد فضای رازآلود و پرتنش دارند. جنگل در افسانه‌های اروپایی، مانند «هانسل و گرتل» (برادران گریم) که ماجرای یک برادر و خواهر به نام‌های هانسل و گرتل است که پس از گم شدن در جنگل به خانه‌ای ساخته شده از کیک و آب‌نبات می‌رسند و توسط جادوگر (صاحب آن خانه) زندانی می‌شوند، نماد ناشناخته و خطر است.

 

[Tara Motlagh]

جنگل‌ها معمولاً به عنوان مکانی تاریک و مرموز به تصویر کشیده می‌شوند که شخصیت‌ها در آن با چالش‌های اسطوره‌ای روبرو می‌شوند. یا در «جنگل نروژی» از هاروکی موراکامی که رمانی عاشقانه است، گیاهان و طبیعت به عنوان نمادهایی از رشد، تغییر و گذر زمان به کار می‌روند. جنگل به عنوان مکانی برای تفکر و تعامل شخصیت‌ها با احساسات درونی‌شان عمل می‌کند. این استفاده از طبیعت به داستان عمق روان‌شناختی می‌بخشد. در رمان «لالو» نگارنده نیز، شخصیت اول که مشکل زبانی و ارنباطی دارد، با پدربزگش که نوازده‌ای طرد شده است، در جنگل آشنا می‌شود و از او نواختن کمانچه را می‌آموزد.

 

[Tara Motlagh]

چگونه می توانیم در استفاده از افسانه های محلی، «جهان داستان» را ترسیم کنم؟

ترسیم جهان داستان با استفاده از افسانه‌های محلی، چالشی خلاقانه و جذاب است که می‌تواند به داستان شما عمق بیشتری بدهد. برای ساخت یک جهان داستانی بر اساس افسانه‌های محلی، باید عناصری مانند مکان، زمان، شخصیت‌ها، و باورهای محلی را به‌طور دقیق و هوشمندانه ترکیب کنید. در ادامه، راهنمایی‌ها و تکنیک‌هایی برای ترسیم جهان داستانی با استفاده از افسانه‌های محلی ارائه می‌دهم:

 

[Tara Motlagh]

1- اولین قدم در ترسیم جهان داستان، جمع‌آوری و تحقیق در مورد افسانه‌های محلی است. این افسانه‌ها شامل داستان‌ها، موجودات افسانه‌ای، باورهای مردم، آئین‌ها و سنت‌های محلی است که می‌توانند به جهان داستان شما شکل دهد.

 

[Tara Motlagh]

2- جغرافیا و محیط طبیعی جهان داستان شما می‌تواند از افسانه‌های محلی الهام بگیرد. این شامل کوه‌ها، جنگل‌ها، دریاچه‌ها، و مکان‌های مقدسی است که در افسانه‌ها به آن‌ها اشاره شده است.