روانشناسی کودک چند شیوه اصلاح رفتار پرخاشگری!

[ویتامین]

به کودک خود بیاموزید باید راه بهتری برای بیان خشم خود پیدا کند. برای مثال، بالشت خود را بزند یا به توپ شوت بزند، امّا نباید به دیگران آسیبی برساند. از این طریق می‌توانیم برای او پناهگاهی اطمینان‌بخش درست کنیم، که خود را در پناه ما قرار دهد.

 

[ویتامین]

مثال بیاورید.​

مهم نیست چقدر از دست او عصبانی باشید. به هر حال از داد زدن، برخورد فیزیکی و بد نامیدن وی خودداری کنید. عصبانیت، به‌جای این‌که رفتار وی را تغییر دهد، به او می‌آموزد که پرخاشگری کلامی و فیزیکی راهی برای برخورد در زمان عصبانیت است. در مقابل، با کنترل خشم خود و برخورد خونسردانه در مواقعی که پایش را از خط بیرون می‌گذارد، مثالی خوب از نحوه برخورد به او بدهید.

 

[ویتامین]

 

[ویتامین]

رفتار خوب او را تشوق کنید.​

به‌جای این‌که تنها وقتی که کودک کار بدی می‌کند به او توجّه نشان دهید، سعی کنید وقتی کار خوبی می‌کند هم او را تشویق کنید. به این ترتیب، او به‌طور غیرمستقیم می‌آموزد که رفتارهای خوب پاداش‌های خوبی هم دارند. او می‌تواند به‌تدریج جادوی رفتار مؤدبانه و درست را بیاموزد.

 

[ویتامین]

مثلاً وقتی از او می‌خواهند نوبت بازی را به دیگری بدهد و او به‌جای این‌که موس را از جایش بکند، جای خود را به کودک دیگری که منتظر است می‌دهد، بگویید که چقدر به او افتخار می‌کنید. به او نشان دهید کنترل نفس و حل دعوا رضایت‌بخش‌تر از برخورد فیزیکی با دیگر کودکان است و نتایج بهتری در پی دارد.

 

[ویتامین]

 

[ویتامین]

تقویمی روی در یخچال یا در اتاق خوابش بگذارید و وقت‌هایی که می‌تواند عصبانیت و خشم خود را کنترل کند، با چسب‌های رنگی به او جایزه بدهید. وقتی تعداد خاصی از این چسب‌ها را دریافت کرد، یک جایزه کوچک به وی بدهید؛ مثل به شهربازی رفتن یا یک اسباب‌بازی جدید برایش بخرید.

 

[ویتامین]

از کمک گرفتن نترسید.​

برخی کودکان در مقایسه با دیگران مشکل پرخاشگری بیشتری دارند. اگر پرخاشگری کودک شما مداوم و شدید است، در کارهای مدرسه و دیگر فعالیت‌های گروهی مزاحمت ایجاد می‌کند، یا نسبت به کودکان یا بزرگ‌سالان دیگر حمله‌های فیزیکی می‌کند، با دکتر روان‌شناس او مشورت کنید.

 

[ویتامین]

 

[ویتامین]

به کمک هم می‌توانید به ریشه مشکل پی ببرید و تصمیم بگیرید آیا مراجعه به روان‌شناس یا روان‌پزشک لازم است یا نه! برخی اوقات یک مشکل یادگیری تشخیص داده‌نشده یا اختلالی رفتاری پشت این عصبانیت و خشم قرار دارد و برخی اوقات هم مشکل به خانواده یا مسائل عاطفی بازمی‌گردد.