آموزشی یادگیری نویسندگی خلاق

[-pariya-]

نخستین کسی‌که در ایران در این کلاس‌ها شرکت کرده، خانم سیمین دانشور است. ایشان برای آموزش زیبایی‌شناسی در آمریکا ثبت‌نام کرد و دو سال دوره آموزشی دید. معلمان ایشان نویسندگان برجسته‌ای بودند و می‌بینیم که چه تاثیری روی ایشان گذاشتند. اما مسأله این است که این آموزش‌ها در ایران مطرح نشد.

 

[-pariya-]

کسانی هم بودند و مطرح کردند که می‌شود آموزش را همگانی کرد. جاهای مختلفی این موضوع تجربه شده است.

 

[-pariya-]

وقتی در نیکاراگوئه انقلاب شد، شاعران و نویسندگان که با این فنون آشنا بودند، برای کارگران و دهقانان هم کلاس آموزشی گذاشتند. قرار نبود آن کارگران و دهقانان نویسنده شوند. اما می‌توانستند مسائل مربوط به تجربیاتشان را خودشان بیان کنند. وقتی خودشان بیان کنند متوجه می‌شوند که چه چیزهایی را نمی‌توانند بیان کنند.

 

[-pariya-]

از این منظر که نگاه کنیم برای جامعه ما بسیار لازم است. کاری که من انجام دادم این است که این‌ آموزش‌ها را مدون کنم. کتاب درسی شکل دهم.
مقداری کار ترجمه انجام دادیم. سعی کردم نشریه درست کنم. اینکه خلاقیت آدم‌ها بارور شود. اینکه در انتها چه نتایجی حاصل می‌شود، به نظرم حتما سودمند خواهد بود.

 

[-pariya-]

بالاخره انسان‌ها به نوشتن اعتماد پیدا می‌کنند و زیاد هم ایراد ندارد که بد بنویسند یا اینکه زیاد دستاورد درخشانی تولید نکنند.
به هر حال مشارکت بسیار مهم هست. حرکت کردن به این سمت و سو که من یک آدم مثل دیگران اما متفاوت هستم. باید زبان متفاوت پیدا کنم

 

[-pariya-]

توضیح: جستار زیر را من در یکی از پرسه‌های اتفاقی‌ام در اینترنت دیدم و آن‌قدر برایم جذاب بود که حیفم آمد به انتهای این مطلب اضافه نشود. این متن بار اول در مجلۀ هنگام چاپ شده و سپس سایت راهک آن‌را بازنشر کرده است.

 

[-pariya-]

در آمریکا نویسنده را چگونه پرورش می‌دهند؟

نوشتۀ مژگان قاضی راد
مجله هنگام، شماره ۳

جان گاردنر، استاد مسلم نویسندگی خلاق در کتاب “هنر داستان“* می نویسد: «هر نویسنده ای که خودش را از آموزش محروم کند، هرگز نمی تواند اثر هنریِ زیبا و ماندگار خلق کند.»

 

[-pariya-]

مدت ها در این اندیشه بودم که چطور می توانم الفبای ضروری نوشتن را یاد بگیرم. هرچند از نوجوانی دستی بر قلم داشتم اما می دانستم که ذوق و حس نوشتن گرچه شرط لازم برای نویسندگی است، اما برای نویسنده حرفه ای شدن هرگز کافی نخواهد بود. باید از جایی شروع می کردم وخودم را آموزش می دادم.

 

[-pariya-]

تحقیق و جستجو را آغاز کردم و نخستین قدمی که به نظرم رسید بردارم، شرکت در بزرگترین کنفرانس نویسندگان آمریکا بود. کنفرانس نویسندگان آمریکا** هر ساله در یک شهر بزرگ آمریکا، با حضور هزاران نویسنده، ویراستار، ناشران کوچک و بزرگ، دانشجوها و استادان ادبیات دانشگاه‌های مختلف برگزار می‌شود و هزاران سخنرانی درباره نویسندگی و ادبیات آمریکا و جهان در آن ارائه می شود. من اولین بار، سه سال پیش، در این کنفرانس که در ایالت مینه‌سوتای آمریکا برگزار می‌شد شرکت کردم.

 

[-pariya-]

یادم می‌آید آن روزها مثل آدم‌های گیج و گنگ به ازدحام نویسندگان و ناشران و ویراستاران نگاه می‌کردم. همه چیز برایم تازه بود و مطمئن نبودم که جای درستی را برای آغاز انتخاب کرده‌ام. هیچ‌ک.س را نمی‌شناختم و حتی نمی‌دانستم از میان هزاران موضوع ادبی مختلفی که در صدها پانل و سخنرانی در چند روز پشت سرهم برگزار می‌شد، کدام را انتخاب کنم. ه.