مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

دلم میل گل باغ ته دیره
درون سی*ن*ه‌ ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم
وینم آلاله هم داغ ته دیره

 

[مژگان سلاجقه]

اول دفتر به نام ایزد دانا
صانع پروردگار حی توانا
اکبر و اعظم خدای عالم و آدم
صورت خوب آفرید و سیرت زیبا

 

[مژگان سلاجقه]

یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم
محتاج برادران و خویشان نشوم
بی منت خلق خود مرا روزی ده
تا از در تو بر در ایشان نشوم

 

[مژگان سلاجقه]

در پیش رخ تو ماه را تاب کجاست
عشاق تو را به دیده در خواب کجاست
خورشید ز غیرتت چنین می‌گوید
کز آتش تو بسوختم آب کجاست

 

[مژگان سلاجقه]

آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
بهرام که گور می‌ گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

 

[مژگان سلاجقه]

هر راز که اندر دل دانا باشد
باید که نهفته‌ تر ز عنقا باشد
کاندر صدف از نهفتگی گردد در
آن قطره که راز دل دریا باشد

 

[مژگان سلاجقه]

گفته بودی که چرا محو تماشای منی
آن چنان مات که حتی مژه بر هم نزنی
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی

 

[مژگان سلاجقه]

لیلا دوباره قسمت ابن‌السلام شد
عشق بزرگم آه چه آسان حرام شد
می‌شد بدانم این‌که خطِ سرنوشتِ من
از دفترِ کدام شبِ بسته وام شد؟

 

[مژگان سلاجقه]

اوّل دلم فراق تو را سرسری گرفت
وان زخم کوچک دلم آخر جذام شد
گلچین رسید و نوبت با من وزیدنت
دیگر تمام شد، گل سرخم! تمام شد

 

[مژگان سلاجقه]

شعر من از قبیلهٔ خون است، خون من،
فواره از دلم زد و آمد کلام شد