مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

وزان تب ، آتشی پنهان برافروخت
که شادی را به جانم ارمغان کرد
مرا با چون تویی هم‌آشیان ساخت
تو را با چون منی همداستان کرد

 

[مژگان سلاجقه]

گواهی بهتر از حافظ ندارم
که قولش این غزل را جاودان کرد
شب تنهایی‌ام در قصد جان بود
خیالت لطف‌های بیکران کرد
#نادر_نادرپور

 

[مژگان سلاجقه]

بر آستان تو دل پایمال صد دردست
ببین که دست غمت بر سرم چه آوردست
هوای باغ گل سرخ داشتیم و دریغ
که بلبلان همه زارند و برگ‌ها زردست

 

[مژگان سلاجقه]

شب است و اینه خواب سپیده می‌بیند
بیا که روز خوش ما خیال پروردست
دهان غنچه فروبسته ماند در شب باغ
که صبح خنده‌گشا روی ازو نهان کردست

 

[مژگان سلاجقه]

چها که بر سر ما رفت و ک.س نزد آهی
به مردمی که جهان سخت ناجوانمردست
به سوز دل نفسی آتشین بر آرای عشق
که سی*ن*ه‌ها سیه از روزگار دم سردست

 

[مژگان سلاجقه]

غم تو با دل من پنجه درفکند و رواست
که این دلیر به بازوی آن هماوردست
دلا منال و ببین هستی یگانه‌ی عشق
که آسمان و زمین با من و تو هم‌دردست

 

[مژگان سلاجقه]

ز خواب زلف سیاهت چه دم زنم که هنوز
خیال سایه پریشان ز فکر شبگردست...
هوشنگ_ابتهاج

 

[مژگان سلاجقه]

گوشه‌ی ابرو که با چشمت تبانی می‌کند
این دلِ خاموش را آتش‌فشانی می‌کند
گاه می‌خواهد قلم در شعر تصویرت کند
عفو کن او را اگر گاهی جوانی می‌کند

 

[مژگان سلاجقه]

روی زردی دارم اما ک.س نمی‌داند درست
آنچه با من عطرِ شالی ارغوانی می‌کند

 

[مژگان سلاجقه]

عاشق چشمت شدم، فرقی ندارد بعد از این
مهربانی می‌کند، نامهربانی می‌کند
ماه من! شعرم زمینی بود اما آخرش
عشق تو، یک روز ما را آسمانی می‌کند
قاسم_صرافان