مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

سری دارم که سامانش نمی‌بو
غمی دارم که پایانش نمی‌بو

اگر باور نداری سوی من آی
بوین دردی که درمانش نمی‌بو

 

[مژگان سلاجقه]

غمم بیحد و دردم بی شماره
فغان کاین درد مو درمان نداره

خداوندا ندونه ناصح مو
که فریاد دلم بی‌اختیاره

 

[مژگان سلاجقه]

دل دیوانه‌ام دیوانه‌تر شی
خرابه خانه‌ام ویرانه‌تر شی

کشم آهی که گردون را بسوجم
که آه سوته دیلان کارگر شی

 

[مژگان سلاجقه]

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم
«سعدی»

 

[مژگان سلاجقه]

مباش در پی آزر و هر چه خواهی کن
که در طریقت ما غیر از این گناهی نیست
«حافظ»

 

[مژگان سلاجقه]

ناله را هرچند می خواهم که پنهانی کشم
سی*ن*ه می گوید که من تنگ آمدم، فریاد کن
«امیر خسرو دهلوی»

 

[مژگان سلاجقه]

موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده‌ام
«رهی معیری»

 

[مژگان سلاجقه]

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی
«شهریار»

 

[مژگان سلاجقه]

دست طلب چو پیش کسان می‌کنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش
«صائب تبریزی»

 

[مژگان سلاجقه]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس ک.س نمی گردد بدین بالا نشینی ها
«صائب تبریزی»