مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

بنشین که با من هر نظر،با چشم دل ،با چشم سر
هر لحظه خود را مسـ*ـت تر ، از روی زیبایت کنم
بنشینم و بنشانمت آنسان که خواهم خوانمت
وین جان بر لب مانده را مهمان لبهایت کنم

 

[مژگان سلاجقه]

آخر اي دوست نخواهي پرسيد
که دل از دوري رويت چه کشيد
سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده هاي تو به دادش نرسيد

 

[مژگان سلاجقه]

داغ ماتم شد و بر سينه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکيد
آن همه عهد فراموشت شد
چشم من روشن روي تو سپيد

 

[مژگان سلاجقه]

جان به لب آمده در ظلمت غم
کي به دادم رسي اي صبح اميد

 

[مژگان سلاجقه]

آخر اين عشق مرا خواهد کشت
عاقبت داغ مرا خواهي ديد
دل پر درد فريدون مشکن
که خدا بر تو نخواهد بخشيد

 

[مژگان سلاجقه]

درد بی درمان شنیدی؟
حال من یعنی همین!
بی تو بودن، درد دارد!
می زند من را زمین

 

[مژگان سلاجقه]

می زند بی تو مرا،
این خاطراتت روز و شب
درد پیگیر من است،
صعب العلاج یعنی همین!

 

[مژگان سلاجقه]

شنیدم مصرعی شیوا ، که شیرین بود مضمونش!
منم مجنون آن لیلا ، که صد لیلاست مجنونش!
غم عشق تو را نازم ، چنان در سی*ن*ه رخت افکند؛
که غم های دگر را کرد از این خانه بیرونش . . .

 

[مژگان سلاجقه]

مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی

 

[مژگان سلاجقه]

گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی