مجموعه اشعار ⁦سجاد سامانی⁦←⁠_⁠←⁩

[mobina01]

خندۀ خشکی به لب دارم ولی بارانی‌ام
ظاهری آرام دارد باطن طوفانی‌ام

مثل شمشیر از هراسم دست و پا گم می‌کنند
خود ولی در دست‌های دیگران زندانی‌ام

بس که دنبال تو گشتم شهرۀ عالم شدم
سربلندم کرده خوشبختانه سرگردانی‌ام

می‌زند لبخند بر چشمان اشک‌آلود شمع
هر که باشد باخبر از گریۀ پنهانی‌ام ..

 

[mobina01]

نازپرورده‌ای و درد نمی‌دانی چیست
گریۀ ممتد یک مرد نمی‌دانی چیست

روی پوشاندی و پوشاندن این ماه تمام
آنچه با اهل زمین کرد نمی‌دانی چیست

در کجا علم سخن یاد گرفتی که هنوز
ظاهرا معنی «برگرد» نمی‌دانی چیست

شادمان باش ولی حال مرا هیچ مپرس !
آنچه غم بر سرم آورد نمی‌دانی چیست

گفتم از عشق تو دلخون شده‌ام، خندیدی
نازپرورده‌ای و درد نمی‌دانی چیست

 

[mobina01]

این شب تاریک، این چشم سیاهش را نگاه!
در شب دل بردن از مردم، نگاهش را نگاه!

گیسوانش جنگجویان شب و مژگان او
نیزه‌دارانند، غوغای سپاهش را نگاه!

نیمه‌شب دل می‌ربود از من که چشمش بسته شد
پلک خسته، این رفیق نیمه‌راهش را نگاه!

آسمان دریای خون شد، ابر زیر گریه زد
حالِ دورافتادگان از روی ماهش را نگاه!

با رقیبان گفت : "آه ، از دوریش ناراحتم"
چشمک رندانۀ او بعدِ آهش را نگاه!

 

[mobina01]

به رسم صبر ، باید مَرد آهش را نگه دارد
اگر مرد است، بغض گاهگاهش را نگه دارد

پریشان است گیسویی در این باد و پریشان ‌تر
مسلمانی که می‌خواهد نگاهش را نگه دارد

عصای دست من عشق است، عقل سنگدل بگذار
که این دیوانه تنها تکیه‌گاهش را نگه دارد

به روی صورتم گیسوی او مهمان شد و گفتم
خدا دلبستگان روسیاهش را نگه دارد

دلم را چشم‌هایش تیرباران کرد ، تسلیمم
بگویید آن کمان‌ابرو سپاهش را نگه دارد!

 

[mobina01]

سخن به دلبری چهره‌ی گشاده رسید
سلام کردی و گفتم حلال‌زاده رسید !
‌
چنین که بوی تو مدهوش می‌کند ما را
عجب، که شهرت افسونگری به باده رسید
‌
چه بود فرق میان من و رقیب؟ چه بود؟
چقدر سخت گذشتم، چقدر ساده رسید...
‌
به کوه بودن خود سخت دلخوشم، هرچند
هرآنچه بود به سنگ کنار جاده رسید...
‌
خوشا که مرگ، جوانمرد بود و آخر کار
به دادِ عاشقِ هستی به باد داده رسید
‌

 

[mobina01]

به دیدارم نمی‌آیی چرا؟ دلتنگ دیدارم
همین بود اینکه می گفتی وفادارم وفادارم؟
‌
تو آن لیلا که لیلا هم بیابانگرد عشقت شد
من آن مجنون که مجنون نیز حیران مانده در کارم
‌
برای هر طبیبی قصه‌ام را شرح دادم گفت:
چه می‌خواهی؟ که من خود عاشقم، من خود گرفتارم !
‌
از آن گیسو که در دست رقیبان رایگان می گشت
اگر یک تار مو هم می فروشی، من خریدارم !
‌
زمانی سایه‌ام بر خاک و حالا سایبانم خاک !
مرا در آسمان می‌جویی و من زیر آوارم

 

[mobina01]

دنیای من! تمام جهانم از آن توست
جان مرا بگیر، که این نیز جان توست

اندوه داستان مرا کاش حس کنی
دشمن‌ترین رقیب من از دوستان توست

تنها نه از ملامت مردم در آتشم
آتش‌بیار معرکه زخم زبان توست

مشکن دل مرا که به خود ظلم می‌کنی
این شیشه‌ای که می‌شکنی آشیان توست

تاثیر اشک‌های مرا روی او ببین
این فرق سنگ با دل نامهربان توست

گفتم به گریه از تو شبی دست می‌کشم
گفتی به نیشخند اگر در توان توست

 

[mobina01]

در شهر عشق رسم وفا نیست، بگذریم
یارای گفتن گله‌ها نیست، بگذریم

دردیست در دلم که دوایش نگاه توست
دردا که درد هست و دوا نیست، بگذریم

گفتی رقیب با من تنها مگر کجاست؟
گفتم رقیب با تو کجا نیست؟ بگذریم.

ابری که می‌گذشت به آهنگ گریه گفت:
دنیا مکان ماندن ما نیست، بگذریم

هرچند دشمنم شده‌ای دوست دارمت
بر دوستان گلایه روا نیست، بگذریم

 

[mobina01]

بهشت چشم تو رویای چشم‌های من است
مرا رها کن از آتش، بهشت جای من است
‌
تویی ‌که دل به رقیبم سپرده ای، تبریک!
که روز جشن تو و مجلس عزای من است
‌
مباد غصۀ تنهاییِ مرا بخوری
غمِ نبود تو چون سایه پابه‌پای من است
‌
به غیر دوستی از من ندیده دشمن نیز
عجب که دشمنیِ دوستان، جزای من است
‌
گذشت، خندۀ دیروزِ من به کار جهان
زمانِ خندۀ دنیا به گریه‌های من است ...

 

[mobina01]

تا ابد دوریم، چون سوگند قرآن و دروغ
دور، مانند زبان روزه‌داران و دروغ

روز، پیمان بستی و شب توبه کردی، ای دریغ ...
توبه کارا! چیست فرق نقض پیمان و دروغ؟

خواستی دلتنگیم را در دلم پنهان کنم
عاشق و انکار دلتنگی؟ مسلمان و دروغ؟

باز در جمع رقیبان صحبت از من شد، بیا!
تا از ایشان بشنوی یک چند بهتان و دروغ

بعد از این دیگر تو را مومن نمی دانم، که دوست
گفت در یک دل نمی‌گنجند ایمان و دروغ ...