دلنوشته تکمیل شده ●شریان دلتنگی اثر دنیا ●

[DOonYa]

بوی تنت دارد از لباسی‌که جا گذاشته‌ای می‌پرد،
تمام دلخوشی این سال‌هایم عطرِ خوش پیراهن چهارخانه قرمز رنگت بود... .
دلم تنگ است!
تنگ‌تر از هر تنگنایی در جهان.

 

[DOonYa]

از تو می‌گویم، برای همه... .
حتی برای شمدانی‌ روی طاقچه که دیگر خشک شده‌است؛ گویی‌مرده است.
اما من امید دارم که‌تو بیایی
که شمعدانی گل بدهد.
که پرنده بخواند.
که همه‌ی روزهای تاریکِ بی‌تو بودن
روشن شود.
که مادرم بخندد.
که تو بیایی.
و بمانی... .

 

[DOonYa]

تو در منی.
در وجود من زندگانی می‌کنی.
تو در منی.
درون تک‌تک مویرگ‌هایم.
درون نوشته‌های پر از نا‌امیدی تویی هست؛
تویی‌که با جان‌ودل امیدواری‌‌را فریاد می‌زنی.
تو در منی.
درون قلب بی‌قرارم که اگر نبودی نمیزد.

 

[DOonYa]

دخترکی در گوشه‌ای از این دنیا نشسته و به هرطرف که می‌نگرد تورا می‌بیند.
تو هستی.
حتی اگر ملول‌تر از ملول ادامه دهم.
تو هستی.
تو هستی و من سخت دلتنگم.
سخت دلتنگم... .
سخت‌تر از واژه‌ای به‌نام سخت!

 

[DOonYa]

وجودم برای وجودت بی‌قراری می‌کند.
دلم تنگ است؛ تنگِ بوی گل‌های وحشی باران خورده جنگل‌های شمال، که بوی عطر موهایت بود.
دلتنگی واژه غریبی‌است!
در این ثانیه‌ از زندگی بوی‌ نا می‌دهد.

 

[DOonYa]

دختری با اندوه فراوان می‌گریزد؛ از پوسیدگی قلب کوچک‌اش هراس دارد.
پاهایش توان این بارِ بزرگ زندگی را ندارد.
باری مالامال از دلتنگی... .
پس می‌دود و در تاریکی و پیچ‌وخم جاده‌های ملامت گم می‌شود.

 

[DOonYa]

من گم شده‌ام، به‌دور از شهر امن شانه‌هایت... .
کیلومتر‌ها دورتر از‌ "تو" در پیچ‌وخم کوچه‌های دلتنگی به این‌طرف و آن‌طرف می‌روم.
و از هرکس سراغی از تو می‌گیرم.
کسی تو را ندیده، کسی تو را نمی‌شناسد.
تو گمنام‌ترین آشنای‌ِ شهر منی.

 

[DOonYa]

تو را گم کرده‌ و آرام‌‌وقرار از من سلب شده؛
خنده‌ها حرام شده‌اند و خوشحالی فراری!
راست می‌گویند: «هیچ‌کجا، خانه‌ی خود آدم نمی‌شود.»
این روزها تو را می‌پرستم.
بُت شده‌ای در روزگار وارونه بی‌خدایان!
در رود دلتنگی باخیالت غرق می‌شوم
و کسی برایم غریق‌نجات نمی‌شود.
مگر نه‌آنکه من برایت هر کاری کرده‌ام؟
منی اینجا برایت همه‌جوره جان داده‌است.

 

[DOonYa]

منم، همان دخترِ قوی در پیش چَشمانِ همه، همانی‌که صبر، سرلوحه زندگی‌اش بود.
بامن چه کرده‌ای که باید زین‌پس بالشت تختم خیسِ از بارانِ‌بهاریِ شبهایم باشد؟
تو مرا از من گرفتی و به‌دست باد سپرده‌ای!
با این‌حال بازهم دلم‌تنگ است.

 

[DOonYa]

تنگِ مژه‌های برگشته‌ات... .
تنگ خطِ گونه‌ی سمت چپت، که از هرچالی زیباتر است.
تنگ شانه‌های امن مردانه‌ات.
کی برمیگردی؟
دیگر بس است این‌همه ناکامی.
تو زمانش را بگو، صبر کردنش بامن