دلنوشته تکمیل شده ●شریان دلتنگی اثر دنیا ●

[DOonYa]

دلم تنگ است!
تنگ لبخندهای گاه‌ و بی‌گاهت که آبِ روی آتش بود بر تَنِ خاکستر نشین این‌ روزهایم.
تنگ نگاهت، آخ از نگاهت... .
که هربار با یادش تماماً گُر می‌گیرم.
تنگ شانه‌های امن مردانه‌ات که تمام بی‌کسی‌ها و ترس‌ها را می‌شست و ‌می‌برد.

 

[DOonYa]

در رود بی‌رحمیِ این روزهایِ آدم‌های انسان‌نما
تویی بود که خدای مُحِبّت بود.
تو را کدام واژه بی‌مِهری از من‌ رُبود؟
دلت بندِ نگاه کدام از خدا بی‌خبری شد؟
قلبت برای چه‌کسی جز من‌ رقصید و تند به دیواره دلت کوبید؟
منی‌‌که در پیش‌ِ چمشانت رسوایی بیش نبودم از دلتنگی‌ِ زیاد، مرا از دیده نراندی و از دل برهاندی... .

 

[DOonYa]

من در غمیگن‌ترین حالتِ ممکن درون دلتنگی‌ات بین زمین‌وآسمان گیر کرده‌ام.
سنگ‌های تعسّر روزی هزار بار صورتم را صیقل می‌دهند و به‌رویم قهقهه می‌زنند.
زخم‌های دلم چرکی‌تر از آ‌ن‌ است که مثل یک فرد عادی زندگی کنم و هربار که یکی از این دُمل‌های چرکی می‌ترکد، تا مغز‌ُ استخوانم تیر می‌کشد.
و خونابه‌های این آبسه مرا از من می‌گیرد و غرق در نبودنت می‌کند.

 

[DOonYa]

دلم تنگ است!
گویی در دلم رخت‌شورخانه‌ای عظیم به‌راه افتاده؛ وتنها کارگرش خودم هستم؛ هرروز می‌شورم و می‌شورم، تمیزکه نمی‌شود هیچ‌ بدتر می‌شود. هرآن قلبم، شورِ حالت‌را می‌زند.
بی‌قرارم، بی‌قرار وجود بی‌وجودت؛ که‌مرا پس‌زده‌ است.
بارِ غم‌هارا دوبرابر کرده و ایستادگی‌را از من گرفته است.

 

[DOonYa]

دلتنگتم، اِی رویای شیرینِ شب‌های سیاهِ من!
دلتنگی واژه عجیبی‌است که درون رگ‌هایم می‌جوشد و می‌تکاند خاکِ‌ روی طاقچه‌ی خاطره‌ها را... .
دیوار ناامیدی را می‌شکند و پرنده امیدوار حبس شده در قفس دلم‌ را هرصباح آزاد می‌کند.
چه خوش‌خیال است این امید رفته‌ برباد.

 

[DOonYa]

دلم تنگ است... .
آن‌قدر تنگ که گویی دیگر کسی در این جهان بی‌کران نیست!
همیشه تو بودی و تا ابد تو می‌مانی، قلب سیاه شده از کینه‌ی من تماماً برای‌ تو می‌زند.
خاطره‌ها شب‌ و روز از شاه‌نشین دلم پمپاژ می‌شوند و درون رگ‌هایم یخ می‌بندند‌.

 

[DOonYa]

یادت هرآن باران می‌شود و صحرای دلم را تشنه‌تر از پیش به‌سوی نابودی می‌کشاند.
و من، تویی را می‌بینم به‌شکل سراب!
که در دور دست‌ها برایم دست‌تکان می‌دهی.
و تاابد همان‌جا می‌مانی... .