دلنوشته تکمیل شده ● اِعصار پاییز اثر MANA ●

[BALLERINA]

﷽

دلنوشته: اِعصار پاییز
نویسنده: @.MANA
ژانر: تراژدی، عاشقانه
ناظر: @DOonYa
ویراستار: @girl of the night
مقدمه:
پاییز را دوست دارم، تو را همیشه به یادم می‌آورد، آن لبخندت، آن نگاهت، پاییز حالم را خوب می‌کند همچون تو، خاطراتم.
یادم می‌آید از تو پرسیدم پاییز را دوست داری و تو در جوابم سکوت کردی!
حال می‌توانم معنی آن سکوت‌ات را درک کنم، پاییز با این‌که دلگیر است اما پر از خاطراتی خوب و بد است، من تورا در پاییز یافتم، پس پاییز را همچون تو دوست دارم، او تو را به من بخشید!

 

[Ayumi]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[تاپیک اعلام پایان دلنوشته ]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡​

 

[BALLERINA]

صدایت می‌زنم؛ اما تو دگر نیستی جوابم را بدهی.
خاطراتم را در ذهنم دانه‌دانه ورق می‌زنم و آن‌ها را به یاد می‌آورم.
چیزی در میان‌شان توجه‌ام را جلب کرده‌ست‌؛ اولین روزی که دیدمت، همان روز پاییزی!
***

 

[BALLERINA]

آن برگ نارنجی رنگ را از لابه‌لای ورق‌های دفتر‌خاطراتم بیرون آوردم؛ مرا یاد تو انداخت‌، یاد آن سخنان زیبایت.
به راستی تو دگر که بودی؟ آمدی مرا لیلی خود خطاب کردی و رفتی؟ تو دگر چه مجنونی بودی؟
***

 

[BALLERINA]

روی همان نیمکت همیشگی‌مان نشسته‌ام ولی تنها؛ به دختر و پسرهای خندانی‌که گه‌گاهی از این‌جا می‌گذرند نگاهی می‌اندازم.
روزی من و تو هم، همین‌گونه دست در دست‌ هم از این‌جا گذر می‌کردیم و تو با آن صدای خوش‌آوایت برایم از آینده‌ی‌مان می‌گفتی.
***

 

[BALLERINA]

چه زود گذشت آن روز‌های خوش‌مان.
به کسانی که با حسرت به ما نگاه می‌کردند می‌خندیدم ولی حال آن‌ها هستند که به من می‌خندند؛ نگاهِ‌شان را دوست ندارم؛ ترحم را می‌شود در عمق آن سیاهی چشمان‌شان دید.
کجایی؟ تا به آن‌ها ثابت کنی من تنها نیستم.
***

 

[BALLERINA]

هق‌هق‌هایم آزارم می‌دادند؛ دستی بر روی شانه‌ام می‌نشیند.
با‌ خیال این‌که شاید تو هستی و باز هم آمده‌ای تا حالم را خوب کنی سریع اشک‌هایم را پاک می‌کنم و بر می‌گردم.
ولی تو نیستی و پیرزنی خوش‌پوش که شباهت زیادی به تو دارد با چشمانی‌ تَر می‌گوید:
- آرام باش دخترم؛ او دگر رفته است.
و دوباره حرفت‌هایت در ذهنم تکرار می‌شوند.
- آن برگ‌ها را می‌بینی؟ آن‌ها می‌آیند تا‌ بروند؛ مثل من، ما، همه... .
***

 

[BALLERINA]

سنجاق را از دستانت می‌گیرم و با ذوق آن را بر کنار موهایم می‌گذارم.
تو با آن چتر؛ زیر آن باران پاییزی با لبخند به من نگاه می‌کنی و من، محو آن چالِ گونه‌هایت می‌شوم.
چه می‌شد تا ابد؛ آن لبخند و چال‌ها برای من باشند.
***

 

[BALLERINA]

بر روی نیمکت می‌نشینم؛ صدای خش‌خش برگ‌های زرد پاییزی که بر روی زمین ریخته‌اند توجه‌ام را جلب می‌کند و دستانی بزرگ بر روی چشمانم قرار می‌گیرد.
لبخند بر روی لب‌هایم جای خوش می‌کند و آن صدای دلنشینت گوش‌هایم را نوازش می‌کند.
- شناختی؟
آن سوالت را در ذهنم تکرار می‌کنم؛
مگر می‌شود تو را فراموش کرد؟
مگر لیلی؛ مجنونش را فراموش کرد؟
مگر انسان نفس کشیدنش را فراموش کرد؟
مگر پاییز بارانش را فراموش کرد؟
مگر می‌شود تو را فراموش کنم؟
***

 

[BALLERINA]

قلب من درد دارد؛ برگرد.
دلم هوای بودن در کنارت، بین آن درخت‌های رنگارنگ را دارد؛ برگرد.
به هوای دیدنت روز‌هایم را درکنار آن نیمکت می‌گذرانم؛ برگرد‌.
حال که دلتنگ آن نگاهت، صدایت، نوازشت، خنده‌هایت هستم؛ برگرد.
***