دلنوشته تکمیل شده ● بغض شب اثر ام کا اچ p.r ●

[ام کا اچ p.r]

راستی گفته بودم؛ آدم‌های تنها خیلی شجاع هستند. نه از تنهایی می‌ترسند، نه از تاریکی، نه صدای رعد و برق برایشان ترسناک است و نه... .

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی همیشه این نیست که؛
کسی کنارت نباشد!
گاهی؛ هزاران نفر در کنارت هستند
ولی باز هم تنهایی... .

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی همیشه بد نیست لااقل بهتر از؛ دل‌شکستن است تجربه ثابت کرده است که؛ آدم ها وقتی کنار هم قرار می‌گیرند، اشتیاقشان برای له کردن یک‌دیگر بیشتر می‌شود.

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی و دلتنگی،گاهی فکر می‌کنم دو روح‌اند در یک بدن، هر دو مهلک و کشنده اند.
یک سم مرگبار، ولی شنیده‌ای گاه زهر خود پادزهر می‌شود قصه‌ی این دوتا است کشنده و مرگبار، شفادهنده و آرامش‌بخش... .

 

[ام کا اچ p.r]

گاهی تنهایی آرام‌بخش است
مثل وقت‌هایی که؛ به یک سکوت مطلق
و یک دنیا فکر نیاز داری!

 

[ام کا اچ p.r]

گاهی تنهایی مرگبار و کشنده است، مثل وقت‌هایی که روحت زخمی است و از دنیا هزاران گله داری! وقت هایی که سدی از جنس تنهایی لب هایت را به هم می‌دوزد تا سکوت کنی.

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی می‌تواند دردناک باشد مثل وقت‌هایی که، از هجوم تنهایی به سایه‌ات که روی دیوار نقش بسته پناه ببری و حرف‌های ناگفته‌ای را که پیش هیچ‌ک.س نگفته ای به او امانت بدهی آن‌جاست که تو را دیوانه خطاب می‌کنند نمی‌دانند که؛ تو فقط تنهایی!
تنهایی‌ای از جنس طوفانی ویرانگر.

 

[ام کا اچ p.r]

من و تنهایی و یک دنیا حرف
تو و یک فنجان غم و آهی سرد
رفتی و نگاه گله‌مندم نگاهت را می‌جوید... .

 

[ام کا اچ p.r]

من رهگذر کوچه‌های تنهایی‌ام، کوچه‌هایی که هیچ‌ک.س از آنجا عبور نمی‌کند، کوچه‌هایی که مقصدی ندارد و پایان راهشان بن‌بستی از جنس غم است... .

 

[ام کا اچ p.r]

میان شلوغی‌های مغزم، به دور از هیاهوی مردم شهر، دختری غمگین نشسته است که جای‌جای بدنش را مردم شهر با زبان‌های تیز و برنده‌شان زخم کرده‌اند، زخم‌هایی از جنس نفرت، تهمت و حسادت‌های بی‌جای‌شان. زخم‌هایی که به یادگاری بر روی روحش حک شده‌اند تا به یاد داشته باشد که این مردم چه‌قدر بی‌رحم‌اند، که به یاد داشته باشد فصل انسانیت دیگر تمام شده‌ است.