فایل شده ● تابش نینواست، چشمان تو اثر Madiheh ●
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Jan
- 90
- 710
- مدال‌ها
- 2
غرفه‌های ننگین هراس را با مشت شجیعت کوبیدی، هورشید تاریکی در زوال سپیدی جان باخت. ابرهای معرفت، بیرم پیروزی را تکاندند و بارش شادی امواج برگ‌های خسته‌ی جسم را به رقص امید در آورد. این تویی که ملک سرافرازی را موجر می‌شوی.
موضوع نویسنده
- Jan
- 90
- 710
- مدال‌ها
- 2
رعشه‌های شمشیرت، خط خشم را از بر نیست! نقطه‌ای از مهر را دیده و صفحات کینه بسته...
همچون دیدگانی که قوای رعدش رخت سبز بی‌دینی را از تناوری آن درخت کند و شاخه‌ای از آن، که فرجام ناله‌ها را امضا زد؛ چه ارجی دارد؟
همچون دیدگانی که قوای رعدش رخت سبز بی‌دینی را از تناوری آن درخت کند و شاخه‌ای از آن، که فرجام ناله‌ها را امضا زد؛ چه ارجی دارد؟
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Jan
- 90
- 710
- مدال‌ها
- 2
چشم‌های تاریخ را خیزاب ولع، نابینا کرده و یادواره‌ی تو را تار می‌بیند که این‌چنین گام‌های عریانش، بر واژگان ذلیل ناراستی جاخوش کرده‌اند؛ که این‌چنین سر در گریبان آمال، ژنده‌پوش اعتساف شده‌اند. معجون ذهول طریقت، آفت سبزه‌زار چشم جهان شده!
آخرین ویرایش:
موضوع نویسنده
- Jan
- 90
- 710
- مدال‌ها
- 2
فسق و فجور زمانه، شمشیر جانت را در آب‌دیدگی ممتاز کرد و خونین خ*یانت‌های دنائت را، چه جاهی بر سپیدی جامعه‌ست.
در این چند و چون بی‌باکی‌های اجحاف بخشندگی سکوتت، غوغایی شگرف به فؤاد غمینت پیش‌کش می‌کند.
در این چند و چون بی‌باکی‌های اجحاف بخشندگی سکوتت، غوغایی شگرف به فؤاد غمینت پیش‌کش می‌کند.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Jan
- 90
- 710
- مدال‌ها
- 2
فروزش سقایی‌ات از دقایق دستان کودکی‌ات بها دارد؛ آن‌گاه که کلاه ملازمت به سر می‌کردی و تشنگی را در تنگ بلورین آب سیراب می‌کردی. اسباب وساطتت را بر ظلمت‌های قلبم ضماد کن، ای تویی که پرتوی آکنده از مهر دستانت مهرآگین‌تر از سپهر بام است.
موضوع نویسنده
- Jan
- 90
- 710
- مدال‌ها
- 2
میان تابش‌های ناروای سستی و جدایی از برادر، قصه‌ی وفا بر انوار سیه می‌پاشی و مرگ جاودانی را از درون کالبد زندگی فانی بیرون می‌آوری. این چنین است که ترعه‌ی ماندگاری را نامت می‌چشد، گامَت می‌خواند و بال‌هایت پروازش می‌کند.
