فایل شده ● تیامیس اثر ام کا اچ p.r ●

[ام کا اچ p.r]

هر دویمان بازی کردیم تو با قلبم و من با کلمات شاید هم هر دو پیروز شدیم ولی چه کسی به حق برده است من یا تو؟! نمی‌دانم فقط می‌دانم که می‌گویند یکی بازیگر شده است و دیگری نویسنده آری شاید راست می‌گویند ولی بگذار حرف‌هایشان را کامل کنم یکی بازیگر عشق شده و دیگر نویسنده غم مگر نه؟!

 

[ام کا اچ p.r]

می‌دانی خاطره‌ها مانند سیگار هستند هرچند مرور کردن‌شان لذت‌بخش است ولی اگر زیاد مرورشان کنی باعث می‌شوند که هوای دلت ابری شود و دود غم بشیند روی شانه‌هایت و بغض در نگاهت سنگینی کند.

 

[ام کا اچ p.r]

هوس دیدن رخ چون گلبرگ تو و نرگس‌‌ مخمور
چشمان تو روحم را به آتش کشیده و در جهنمی پر از موج‌های انتظار غرق کرده است دگر حتی در خواب‌هایم سراغی از پلک‌های امیدم نمی‌گیری و مرا تنها در کنج این خانه‌ی تاریک انتظار حبس کرده‌ای، چشمانم فدای خنده‌های شیرینت من سال‌هاست همچون زلیخای بی‌‌یوسف در امید آمدنت چشمانم را به روی همه‌ی مردم شهر بسته‌ام و منتظر شنیدن صدای پایت هستم‌ که بیایی و به این جنون پایان دهی.

 

[ام کا اچ p.r]

دگر برایم مهم نیست که مردم شهر مرا دیوانه و مجنون بخوانند، دیگر مانند قبل‌تر‌ها حاشیه‌ها برایم مهم نیستند، اصل مطلب چشمان توست که من آن را از برم آن رگه‌های سبزآبی آسمانی را که زیر نور طلایی خورشید طرح زیبای جنگلی سبز با دریاچه‌ای آبی را به نمایش می‌گذارد و دل مرا بی‌تاب نگاهت می‌کند چشمانم به فدای زیبایی افسانه‌ای چشمانت کاش می‌شد تا ابد در موج چشمان تو غرق شوم!

 

[ام کا اچ p.r]

فروغ چشمانم کاش می‌توانستم روزی به بهانه‌ای دفتر شعرم را برایت بفرستم که، ببینی چه بر سر این شاعر بی‌نوا آورده‌ای که حتی با ماه تابان و ستاره‌های درخشان تا صبح در مورد روی زیبای تو و چشمان چون اقیانوس اطلست مشاعره می‌کند و زیبایی آنها را در برابر جذابیت شکوهمند تو کوچک و حقیر می‌شمارد.

 

[ام کا اچ p.r]

کاش می‌توانستم روزی تو را مهمان خانه‌ی گرم امیدم کنم و از روزهای خوش وصال برایت بگویم کاش آن‌قدر شاعر خوبی بودم که بتوانم تو را در مصرع‌های خوش عطر وصال حبس کنم و تو برایم از رفتن دم نزنی، کاش... .
کاش‌های زیادی پشت حسرت‌های رفتنت پنهان شده که این شاعره‌ی دیوانه را به اوج جنون می‌رساند فقط همین‌قدر بدان که تو برایم، حریری از جنس محبت بودی که هرگز نصیبم نشد.

 

[ام کا اچ p.r]

آرزوی در آغوش کشیدن و بوییدن نفس‌های تو بزرگ‌ترین حسرت این روزهای من شده است. عزیز‌تر از جانم، ای همه‌ی وجودم فدای تو، کاش تو را تنها یک‌بار دیگر می‌دیدم و از همه‌ی حرف‌های عاشقانه‌ای که تاکنون از شرم‌ دیدارت در قلبم پنهان می‌شد پرده بردارم و عطر مهر و وفای تو را باز ببویم و با هم تا صبح درباره‌ی عشق‌ مشاعره کنیم!

 

[ام کا اچ p.r]

ای قشنگ‌ترین تعبیر من از عشق چشمانم فدای رگه‌های آبی چشمانت، ای من به فدای تارهای طلایی موهای تو پس کی به ساحل قلب من می‌آیی و به این موج‌های انتظار پایان می‌دهی. ای دریای همیشه طوفانی کاش زودتر به این ساحل پر اضطراب بازگردی و آرامش را چون سرمه‌‌ای در چشمان منتظرش مداد کنی!

 

[ام کا اچ p.r]

رفتی و بی‌تو خون می‌چکد از غزل‌های زخم خورده‌ام ای معشوق، شوری که به دیدار تو داشته‌ام حال تبدیل به شعرهایی غمگین شده است که عاشقانی چون من با خواندن آن خون گریه می‌کنند و آن را برای عشق‌شان می‌فرستند می‌بینی همه عاشقانه‌های من و تو را می‌بینند و می‌خوانند به غیر از تویی که سال‌هاست در چشمان انتظار کاشتمت.

 

[ام کا اچ p.r]

پنجره را که باز می‌کنم عطر گل‌های رازقی مرا سرشار از حس‌های خوب می‌کند گویی کسی در گوشم می‌گوید تا با آخرین نسیمی که می‌وزد از راه می‌رسی و مرا به فنجانی از حرف‌های عاشقانه دعوت می‌کنی درست همین‌جا روی همین صندلی‌هایی که سال‌هاست شاهد دلتنگی‌ها و درد‌هایم به‌خاطر دوری از تو بوده‌اند، حال قرار است همه‌ی ما خوشحال شویم از آمدنت؛ من، درختان باغ و صندلی‌های گوشه‌ی حیاط.