فایل شده ● دستانت را به من امانت بده اثر اهورا تابش ●

[اول شخص مفرد]

دست‌هایت را به من بده برای دلواپسی
برای دلواپسی رویایی که دیده‌ام
بس که در خلوت خویش رویا دیده‌ام
دست‌هایت را به من بده برای رهایی‌ام
که در میان انگشتان دستم قرار دهم
با ترس و دلشورگی
آرام آرام در میان دستانم آب می‌شوند...

 

[اول شخص مفرد]

اگر گریه کنم صدایم را در پس امواج دریا خواهی شنید؟
اشک‌هایم را با دستانت می‌توانی لمس کنی؟
افسوس که نمی‌دانستم کلمات این‌قدر بی‌کفایت و نالایق هستند!
نزدیکت می‌شوم؛ می‌دانم که این‌جا می‌توانم هرچیزی را بیان کنم
می‌شنوم صدایت را،
اما توان بیان ندارم... .

 

[اول شخص مفرد]

از روزی که از میان رفتی،
از آخرین‌باری که مرا در تملک خود گرفتی، این روح من است که تبدیل به بت شده است
نگران نباش که بت‌های این‌جا مقدس هستند.
دستانت را به گل‌های نیلگون وحشی آغشته کن ای محبوب من؛
و بر من بوسه‌ای بزن.
من عاشقانه بوسه‌هایت را می‌پرستم
مرا با بوسه‌ای بشکن

 

[اول شخص مفرد]

اگر این عشق لاجورد
دوباره ریشه‌هایش را در من بیفرازد
اگر تو بهاری در کنارم نباشی
حتی یک لحظه هم ادامه نخواهم داد
《 منی که تا دست‌هایم را به اندوه فروختم 》

پایان.