دلنوشته تکمیل شده ● سِلوان اثر ام کا اچ p.r ●

[ام کا اچ p.r]

کاش روزی بیاید که مردمان به یک‌دیگر صداقت هدیه بدهند.
روزی که؛ دروغ بدترین گناه باشد.
روزی که؛ بر در خانه‌ها بنویسند با لبخند وارد شوید!
روزی که؛ غم بار و بندیلش را جمع کند و از دل‌های مردم برود!
روزی که؛ عشق زینت‌گر دنیا باشد.
روزی که؛ مادر بلند بخندد.
روزی که؛ پرستو آزاد و رها باشد.

 

[ام کا اچ p.r]

خبرت هست که؛ من دیری‌ست رفته‌ام از این شهر غریب که از دیوار‌‌هایش نفرت چکه می‌کند. که پنجره‌هایش بیننده‌ی‌ هر روز بدی‌ست؛ که کفتار‌ها حیوانات خانگی ما هستند؟
که لاشخورها هر روز مرثیه می‌خوانند بر سر جنازه‌ی سکوت ما!
که غم سرود جاودانه‌ی شغال‌هاست‌ و کسی نیست بیدار کند عشق را... .
و کسی نیست که دستی بر سر مهربانی بکشد؛ کسی نیست که از شادی‌ها یاد کند.

 

[ام کا اچ p.r]

من عابر کوچه‌های بی‌کسی هستم
که سال‌هاست در جست‌و‌جوی عشق می‌گردم.
***

خسته‌ام از تمام بودن‌ها
***

مرا از مرگ می‌ترسانند... .
نمی‌دانند که من سال‌هاست مرده‌‌ام!
مرا از جنگ می‌ترسانند... .
نمی‌دانند که من در جنگ مرده‌‌ام!

 

[ام کا اچ p.r]

بغض مانده در گلویم آخرش فریاد می‌شود؛ می‌سوزد و می‌سوزاند و آزاد می‌شود... .
بغض من آخر غوغا می‌شود؛ در دل هیاهوها یاور و همراه می‌شود... .
بغض من آخر تقلا می‌شود؛ بر سر ظالمان برپا می‌شود.

 

[ام کا اچ p.r]

این است رسم زندگی؛
من به فکر تو باشم
تو به فکر خنده‌ی دیگری؟
من برای تب کردن تو بمیرم
تو برای غم‌های دیگری تب کنی؟
من از بوی عطر تو م*س*ت شوم
تو از بوی عطر تلخ او... .
من برای تو از عشق بگویم
تو از هوس دیدار روی او... .

 

[ام کا اچ p.r]

من اگر دیوانه، من اگر بی‌گانه، اگر که غریبم
تقصیر دلم نیست که؛ دل‌داده‌ی این درد عجیبم
***

من بی نام و نشان به کویت آمدم
باشد؛ ولی تو چرا مرا از خود راندی؟

 

[ام کا اچ p.r]

چند وقتی‌ست که غمگینم مثل کبوتری که بال‌هایش شکسته و طاقت پرواز ندارد
چند وقتی‌ست که دلتنگم مثل مادری که فرزندش شهید شده و به عکسش دل‌بسته!
چند وقتی‌ست خسته‌ام مثل سربازی از جنگ؛ مثل پروانه‌ای در بند!
چند وقتی‌ست که لب به سکوت بسته‌ام، مثل آهنگی بی‌کلام از فریاد خسته‌ام!

 

[ام کا اچ p.r]

گاهی اوقات دلم می‌خواهد؛ مغزم را بیرون بی‌‌آورم، او را کنار خود بنشانم و یک فنجان قهوه‌ی تلخ مهمانش کنم.
قهوه‌ای به تلخی تمام خاطرات بدم که؛ جایی هر‌چند کوچک از مغزم را اشغال کرده‌‌اند و از او بخواهم که؛ خاطرات بد را همین‌جا، در همین نقطه فراموش کند و با هم به دنبال شادی بگردیم.

 

[ام کا اچ p.r]

بی تو غمگین‌ترین دختر شهرم
بی تو غمگین‌ترین حالت یک شعرم
بی تو من از این من دل‌گیرم
بی تو سخت با خود درگیرم
کاش بیایی بی تو مجنون‌تر از شیرینم!
لیلی تر از فرهاد.

 

[ام کا اچ p.r]

دلم برایت یک شادی بی‌پایان می‌خواهد از همان‌هایی که؛ بندبند وجودت را در بر بگیرد. و ذرّه‌ذرّه امید به قلبت تزریق کند، از همان‌هایی که؛ لبخند امید بکارد بر روی مزرعه‌ی دلت از همان‌هایی که؛ با صدای بلند بخندی با وجود همه‌ی غم‌هایت، دلم می‌خواهد؛ چون کوه محکم باشی میان سیلاب دردهایت، میان طوفان‌های‌ زندگی‌ات، دلم می‌خواهد؛ بوی مهربانی‌ات تسخیر کند تمام دنیا را!
دلم می‌خواهد؛ شادمانه برقصی در هجوم غم‌هایت.