فایل شده ● فرجام عشق نافرجام اثر الهه‌.جی.اچ ●

['elahe]

حال دیگر خبری از آن خانه زیبا نیست!
نه از عشق و محبت،
نه پرتوهای نور خورشید،
نه لبخند گرم و پر از عشقت،
نه صدای چرق چرق شومینه،
نه بوی غذای مورد‌ علاقه‌ات!
خرابشان کردی، سرد کردی خانه را ... . یخ زدند خیالاتم. تو ناگهان سرد شدی، مانند شیشه! و من ترجیح می‌دهم نباشم، تا نبینم یخ زدنت را،
تا نبینم به اجبار بازگشتنت را!

 

['elahe]

اما، امان از دلِ عاشق، دندان بر روی جگر گذاشتم، صبر کردم، اما تو رفتی!تو دگر نخواستی مرا، پس زدی دختری را که برایت جان می‌داد! با رفتنت، تمام آن حس‌های خوب مانند پرستو‌های مهاجر کوچ کردند و از خانه رفتند. خانه‌ای که در خیالاتم بود، ویران شد. حال، من همان تکه پیتزایی هستم که بعد از سیر شدنت، دگر نگاهی به من نمی‌اندازی.

 

['elahe]

در مغزم حتی نمی‌گنجید که بخواهی بروی، نباشی، بگذری از منی همچون مجنون برای تو! حتی هنوز در شوک رفتنت هستم. انگار نیازمند یک شخص هستم تا بیاید و مرا تکان دهد، تلنگری به من زند. تلنگری مانند ضربه‌ی شلاق، همان‌قدر دردناک، همان‌قدر سوزناک! این مغز است که به قلب پوزخندی می‌زند؛ این قلب است که با سری پایین حسرت می‌خورد و پشیمان است!

 

['elahe]

آن‌ها حرفی نمی‌زنند، اما من خوب می‌فهمم. خوب می‌فهمم این حس پشیمانی قلب و پیروزی مغز را! اما مغز در عین حال دلش به حال قلب می‌سوزد، که ناچاراً برای قلب خاطرات را تداعی می‌کند و شاهد رنج کشیدن قلب است. اما من برخلاف آن‌ها نه پشیمانم نه حسرت می‌خورم. من مطمئنم روزی او بازمی‌گردد. همان‌قدر که مطمئن رفته است، همان‌قدر پشیمان بازمی‌گردد‌!

 

['elahe]

چون او هرگز نمی‌تواند شیدایی همچون من، که دیوانه‌وار عاشقش باشد و حتی بپرستدش بیابد!
من از خود، از غرورم دخترانه‌ام و حتی از جانم برای او زدم. پا بر روی حرف‌های دیگران گذاشتم و از او دفاع کردم، اما حال مغز است که می‌پرسد:
ارزشش را داشت؟
آری داشت، حال دگر پشیمان نمی‌شوم. پشیمان نمی‌شوم که آخر مسلمان تو می‌توانستی آن کار را انجام دهی شاید می‌ماند! اما به قول همان جمله معروف، خوبی زیاد دل را می‌زند!

 

['elahe]

ولی ای معشوقه‌ی بی‌وفایِ من.
بیا و ببین بعد از رفتنت سیاه پوشم،
داغ دیده‌ام، همه می‌گویند او رفته است؛ فراموشش کن، ولی کاش می‌فهمیدند واقعی بودن عشقم به تو را. من برای این‌که دگر برایِ من نیستی، دگر در زندگی‌ام نیستی، سیاه پوشیده‌ام. اصلاً می‌دانی چرا؟‌ رسم ما همین است، بعد از رفتن کسی که جگر گوشه‌مان بوده است سیاه می‌پوشیم.

 

['elahe]

تو یک تکه از وجودِ من بودی، حتی اگر بگویم که جزوی از خانواده‌ام شده‌ای به ولله که دروغ نگفته‌ام!
حال که رفتی، من یک تکه از وجودم را نه، تمام خودم را از دست داده‌ام.
من با تو چه زندگی‌ها که نکردم، چه خیال‌هایی که نبافتم. بگو، تو بگو برایم این رسمش بود؟ تو برای همیشه در دفتر خاطرات مغزم ثبت شده‌ای.

 

['elahe]

حال اگر حتی خودم هم بخواهم نمی‌توانم از ذهنم بیرونت کنم!
بالاخره یک روزی، یک جایی، با دیدن کوچک‌ترین چیز‌ها هم که شده باز یادت می‌افتم. آفرینا! عجب قدرتی داری. خواستم با دیدن ویژگی‌های منفی‌ات، حداقل کمی از علاقه‌ام به تو را کم کنم. اما مغز از من قوی‌تر است.
نمی‌دانم چرا با قلب همدست شده است و از تو با دلایل منطقی دفاع می‌کند، اما من تنها چاره‌ام سکوت است و سکوت... .

 

['elahe]

اما بگذار اعترافی کنم، تو تنها در قلب و مغزم نیستی؛ تو به پوست و خونم هم سرایت کرده‌ای! حتی در رگ‌هایم هم جریان داری. می‌گویند رفته‌ای و دیگر برایِ من نیستی، می‌دانم به خدا قسم که می‌دانم، اما به آن‌ها بگو به من یادآوری نکنند‌. من می‌خواهم گمان کنم هنوز همان معشوقه‌ی زیبا و باوفای منی!

 

['elahe]

گاه هنوز با ذوق به سمت گوشی می‌آیم، تا اتفاقات خنده‌داری که می‌افتد را برایت تعریف کنم، اما ناگهان به یاد می‌آورم که نیستی! با ذوقی کور شده به سمت تاریک‌ترین قسمت اتاق رجوع می‌کنم؛ کز می‌کنم و باز برایت به همراه موسیقی موردعلاقه‌ات می‌گریم.