فایل شده ● فرجام عشق نافرجام اثر الهه‌.جی.اچ ●

['elahe]

شب رسید با کوله باری از غم، که بر پشتش نهاده است، انگار که می‌گوید می‌شود کمی برایم این کوله را تا صبح کول کنی؟ چه گوییم که نه گفتن در مراممان نیست! می‌گوییم شب است که مغز باور کند، ورنه نه ما اهل خوابیم نه چشمانمان مشتاق به خواب... .

 

['elahe]

می‌دانی چه بر سر آن دخترک شاد آوردی؟ هر که می‌رسد می‌پرسد چرا این‌گونه شده‌ای؟ سکوت می‌کنم و بعد از اندکی مکث جز "هیچی" چیزی نمی‌گویم! حال دگر آن دخترک خیلی تغییر کرده است، من همان بودم که فارغ از دردهایم می‌خندیدم؟! حال ناگهان سکوت می‌کنم و این سوالات هستند که مانند کارگران در حال کار مغزم را مته کاری می‌کنند. اما ای نور چشم‌هایم! بدان من همانی بودم که دنیا گر زخمی به من می‌زد به امید تو می‌شدم جوانه‌ای!

 

['elahe]

آری، ما همه پر از دردیم و دم نمی‌زنیم ز تیغ برّنده‌‌ی روزگار که بر گردن ما هر لحظه بیشتر از قبل فشرده می‌شود ... . بعد از رفتنت شهر زیبای درونم واهی شده است. تیره و تاریک شده است، خرده‌های قلبم مانع راه رفتن در جاده‌های این شهر شده اند. چشمه‌ای که توسط آن اشک می‌ریختم خشکیده است. دشت احساساتم به کویری خشک تبدیل شده است. حتی دگر خبری از آن پروانه‌های زیبا نیست! می‌بینی؟ حال بگو برایم ارزشش را داشت؟

 

['elahe]

این شد فرجام عشق نافرجامی که لحظه‌ای نمی‌پنداشتم در این مرحله از عشقمان به پایان رسد.
معشوقه‌ی دیرینه‌ام!
می‌خواهم بدانی، حتی اگر تو دگر مرا دوست نداشته باشی، من به جای تو هم، تو را دوست می‌دارم و چشمانِ کهکشانی‌ات را می‌پرستم.
به قولی:
درست است که پایانش تلخ بود،
اما مسیرش قشنگ بود؛
خداحافظت تا قیامت
بهترین نداشته‌ی زندگی‌ام.

پایان