فایل شده ● فردای بی‌تو اثر زری ●

[itszari.]

من برای همه‌چیز توانستم. خیلی از بدی‌ها را فراموش کردم و به دست تقدیر سپردم. خیلی از آرزوهایم را زیر مشت‌مشت خروار خاک، به دست باد سپردم.

 

[itszari.]

من از کسی گذشتم که او روحم بود، مثل روح جانم را ترک کرد و رفت. من آن‌روز مردم، آن‌روز روی جسم و کالبد بی‌جانم خروارها خاک ریختم. من از عشق او همانند غنچه روئیدم و همانند گل پرپر شدم. من توانستم آن را به سختی به دست بیاورم و به سختی از او بگذرم، اما بقیه آن را به راحتی به دست آوردند و به راحتی از او گذشتند.

 

[itszari.]

من برای هر‌چیزی قدرت به خرج دادم. می‌دانم یک روز هم می‌توانم خاطره‌هایمان را ببوسم و کنار بگذارم. من می‌توانم و در آخر تو را فراموش می‌کنم. تو را به دست باد و تقدیر می‌سپارم. آن‌ها تو را به آرزوهایت می‌رسانند.

 

[itszari.]

گل من، تنها آرزوی من برای تو این است که هرگز عشق یک طرفه و تلخی که من از طرف تو و دستانت تجربه کردم از طرف کسی یا دستی تجربه نکنی. از صمیم قلب از خدا می‌خواهم که این آرزو را به حقیقت تبدیل کند. گرچه تو قاتل جسم و روح منی، اما بدان همیشه این دختر، نجات دهنده‌ی جان و روح خسته‌ی توست.

 

[itszari.]

من خیلی وقت است مرده‌ام؟ یا چند روزی می‌شود به خواب عمیقی فرو رفته‌ام؟ ای کاش یکی مرا از این خواب شیرین بیدار کند. حقیقت این است که روحم می‌خواهد جسم مرا تر‌ک کند. حقیقت این است که تو رفته‌ای، کسی نیست مرا از این خواب غفلت و شیرین بیدار کند؟

 

[itszari.]

دیگر نه آرامش می‌خواهم نه خواب. نه شادی می‌خواهم نه خنده. نه عشق و محبت می‌خواهم نه آزادی. نه می‌خواهم در قفس عشق تو باشم، نه در مشت‌های تنهایی. نه می‌خواهم در این دنیا باشم
نه در قعر تنهایی، نه می‌خواهم سخن گویم. نه می‌خواهم به تو فکر کنم، نه به دل‌دادگی.

 

[itszari.]

فردای بی‌تو، همانند غروب پائیز است. همان‌قدر نفس‌گیر، همان‌قدر دل‌گیر و همان‌قدر خاطره‌انگیز.
من با فردای بی‌تو چه کنم؟ من با این بغض نشکسته چه کنم؟ من با این عشق غمبار چه کنم؟ تو رفته‌ای و مرا بلاتکلیف گذاشته‌ای، من با این همه درد و غصه چه کنم؟

 

[itszari.]

نمی‌دانم آخر عاقبت این عشق یک طرفه چه خواهد شد، من از احتمالات آخر این عشق چه می‌شود؟ خسته شده‌ام. بگذارید به خواب ابدی‌ام فرو روم. این جان خسته‌ام مرگ می‌خواهد.

 

[itszari.]

فردای‌ بی‌تو، غم‌انگیزترین جمعه‌ی سال است.
من با حرف‌هایت تمام شدم. حرف‌هایت همانند سیلی به صورت و قلبم خورد. حرف‌هایت در چشمانم با اشک خلاصه شد و گوش‌هایم انتظار شنیدن چنین حرف‌هایی را از تو نداشت. هنوز هم نتوانسته‌ام حرف‌هایت را هضم‌ کنم. هضم کردن آن‌ها در توانم نیست. حرف‌هایت حتی کارهایت همانند آتش گوشه‌ای از قلبم روشن مانده است.
هرشب، حرف‌هایت مرا می‌سوزاند، اما این آتش خاموش نمی‌گردد‌.

 

[itszari.]

پر از حرف‌های ناگفته‌ام، اما چیزی برای به زبان آوردن ندارم. بغض مرا خفه می‌کند اما من میل سخن گفتن ندارم‌. دوست دارم ساعت‌ها از تو به دیگران بگویم اما گفتن بی‌فایده‌ست و انگار فقط دیگران را به غم نبود تو و فردایی که تو نیستی دعوت کرده‌ام.