دلنوشته تکمیل شده ● قلب سیاه اثر ملیکا علی عابدی ●

[(:Shaparak]

تویی که بی‌دلیل در اوج درد رهایم کردی، گویی می‌خواستی از من دخترکی قوی بسازی که دگر نیاز به هیچکس ندارد، ولی تو که هیچکس نیستی!​

 

[(:Shaparak]

می‌دانی من تو را به همه دنیا و آدم‌هایش ترجیح می‌دادم ولی تو... آری آن دخترکی که در پی قوی شدنش بودی، قوی شد! جوری که هیچ گردبادی آن را از پا در نمی‌آورد‌. ‌​

 

[(:Shaparak]

هنوز هم روزهای خوب‌مان را به خاطر داری؟ زمانی که به چشمانم نگاه می‌کردی و دم از زیبایی‌شان می‌زدی، هرموقع می‌ترسیدم مرا در آغوش می‌گرفتی.​

 

[(:Shaparak]

آن‌قدر در سرم خواندی تا دخترک قوی‌ات فقط از رفتنت می‌ترسید. آری می‌گویند بگذار آدم با ترسش روبه‌رو شود بلکه ترس بریزد، نمی‌دانند بعضی از ترس‌ها انسان را می‌کُشَد!​

 

[(:Shaparak]

طرف مقابلت باید خیلی مرد باشد تا تو را از دنیای عروسک‌ها بیرون بیاورد، باید خیلی قوی باشد تا بتواند از دختر بچه‌ای که خودش را در دنیای عروسک‌ها می‌بیند مادر بسازد! باید خیلی بی‌رحم باشد تا دخترکی که دگر دنیای عروسکی برایش ارزشی ندارد و تنها آرزویش بودن در کنار اوست را تنها بگذارد. ولی تو مرد بودی که آرام‌آرام رفتی!​

 

[(:Shaparak]

تو مرد بودی که قبل از رفتنت مرا متوجه دلسردیت کردی، من نمی‌توانم مثل تو بروم. من نیمه شبی دنیایی که به من تعلق ندارد را رها خواهم کرد!​

 

[(:Shaparak]

درست همان شبی که تو آن‌قدر غرق در شادی هستی که رفتن من هیچ ارزشی برایت ندارد، درست همان شبی که دخترک، با عشوه بغلت کرده و نمی‌گذارد رفتن من به تو آسیب بزند.​

 

[(:Shaparak]

به آینه‌ی مقابلم نگاه می‌کنم، دگر چهره‌ی زیبایی از آن دختر جذابی که تو دوست داشتی نمانده! آن دخترکی که همیشه به خودش می‌رسید تا هربار بیشتر از قبل درباره زیبایی‌هایش صحبت کنی، گویی با رفتن تو زیبایی آن‌هم رفت، حال مانند معتادی شده که خیلی وقت است طعمی از مواد نچشیده. دیر متوجه شدم من بدون تو خمار‌م!​

 

[(:Shaparak]

شاید هم مانند آسمانی هستم که خیلی وقت است به هوای باران گرفته، اما باران هوای آمدن ندارد، چه تلخ است شب‌ها با فکر به ساختن آینده با فردی بخوابی و حال خودش هم نباشد چه برسد به آینده!​

 

[(:Shaparak]

از پنجره‌ی کوچک اتاق به آسمان خیره می‌شوم، تو هنوز به خاطر داری؟ آن زمان‌ها که دلم می‌گرفت تنها راه خوشحال شدنم بودنت کنارم بود...​