دلنوشته تکمیل شده ● قلب سیاه اثر ملیکا علی عابدی ●

[(:Shaparak]

تو هیچ موقع وجودت را از من دریغ نکردی حتی زمانی که غرق در اندوه بودم با من تماس گرفتی و از من خواستی به آسمان نگاه کنم، آن‌قدر زیبا از آسمان تعریف کردی که احساس کردم آسمانی که من می‌بینم با آن‌چیزی که تو می‌بینی فرق دارد!​

 

[(:Shaparak]

ولی من به این باور رسیدم که از هرچیزی بیش از اندازه تعریف کنی همه عاشقش می‌شوند، شاید به خاطر تعریف‌های خودت است که من عاشقت شده‌‌ام!​

 

[(:Shaparak]

آرام به سمت تخت داخل اتاق حرکت کردم، راستش اتاق این‌جا خیلی کوچک است اما دیگر من با او خوی گرفتم! این‌جا تو را کمتر یاد من می‌اندازد، اما نترس دلبرکم من هیچ‌وقت زیباترین و دوست‌داشتنی‌ترین اشتباهم را فراموش نخواهم کرد.​

 

[(:Shaparak]

و باز هم با یادآوری گذشته به سمت در اتاق می‌روم و فریاد میزنم. دوباره از اتاق ۲۳ بیمارستان روانی‌ها صدایم می‌آید:
- به خدا اگه برگرده خوب میشم!
«پایان»​