فایل شده ● محکوم به فلاکت اثر s.h مبینا ●

[mobina01]

این حسِ جان‌کاهِ فقر با پنبه سر می‌برد.
می‌تواند جان خودِ فقیر را بگیرد، نه تنها برای گرسنگی، برای تحقیر، برای اشک و حسرت چشم فرزندان، برای شرمندگی، برای نیستی و پوچی. پس مانند چاقویی کُند، از جان می‌کاهد و آن را تمام نمی‌کند.

 

[mobina01]

نه تنها جان خودِ فقیر، جان دیگران را نیز می‌گیرد. شخصی فقیر که از روی نیاز و جبر زمانه، برای اینکه نفس خود نرود، نفس دیگری را می‌گیرد. با کابوس‌های شبانه‌اش دست و پنجه نرم می‌کند. جان می‌دهد تا انجام دهد اما فرقی ندارد و مُهر " قاتل" به پیشانی‌اش می‌خورد.

 

[mobina01]

فقرا را نمی‌توان مجرم و گناهکار دانست، جایی برای خرده گرفتن نمی‌ماند چون به اختیار نبوده این فقر. از وقتی به این جهان که آن چنان هم زیبا نیست، چشم گشودند در فقر بودند.
آنها نمی‌دانند بی‌درد بودند چیست!

 

[mobina01]

همیشه هشتی داشته اند که گره‌ نُه باشد، پس وقتی می‌گویند «مرفه بی‌درد» چرا دیگران آزرده می‌شوند؟ چرا درک نمی‌کنند که تنها مشکلی که با پول حل نمی‌شود سلامتی است؟
به خصوص در این روزگار که میزان عشق و علاقه را نیز، ثروت تعیین می‌کند.

 

[mobina01]

آن‌ها تلاش فراوان می‌کنند، از دیگر انسان‌ها ساعی‌تر اند‌‌. نگران اند، پر از استرس و اضطراب هستند، پر از « اگر نشد، چه کنم؟» هستند. آن‌ها روی تردمیل می‌دوند و به هیچ جایی نمی‌رسند. حال حتی، بعضاً رفاقت هم بدون پول، بی‌معناست.

 

[mobina01]

افرادی که صرفا با «بخور نمیر» زندگی می‌کنند از چیزی نمی‌ترسند. وقتی از بی‌پولی عبور کنی، دیگر ترس از مشکلات دیگر برایت معنا ندارد.
وقتی مانند جوان عاشقی باشی که فقط به جرم خالی بودن جیبش از عشق محروم شد، از دیگر مشکلات نیز عبور خواهی کرد.

 

[mobina01]

البته همان بهتر که آن عشق به سرانجام نرسد.
معشوقی که عشق خود را با پول بسنجد و برگزیند، همان بهتر که نباشد. که عشق اگر واقعاً عشق باشد، فقیر و دارا نمی‌شناسد، بی‌اجازه سر پایین انداخته و وارد دل می‌شود. که اگر غیر این بود دیگر اسمش «عشق» نبود!

 

[mobina01]

اما چرا بعضی نمی‌خواهند باور کنند عشق فقیر و دارا ندارد که به آنها می‌گویند« جیب که خالیست، دل نیز به اجبار خالی است.» می‌خواهم بگویم تفاوت میان ثروتمند و درویش حتی در امر معنوی عاشق شدن نیز وجود دارد و با این حال عده‌ای هنوز می‌گویند« پول مهم نیست!»

 

[mobina01]

عشق اگر حقیقی باشد به جیب خالی یا پر نگاه نمی‌کند، مانند عشق مادر و فرزندی که حتی خار پشت نیز می‌گوید فرزند من نرم‌ترین بچه‌ی دنیاست! گاه می‌گویند«این حس‌ها از سر شکم سیری‌ست»

 

[mobina01]

اما من می‌گویم: کاش به سرشان بیاید عشق، حال عاشقان جهان را درک کنند و بدانند که زلیخا حتی وقتی سیر نبود، دیوانه‌وار عاشق یوسف بود.
عشق یعنی که به یوسف بخورد شلاقی
درد تا مغز و سر و جان زلیخا بدود.