فایل شده ● محکوم به فلاکت اثر s.h مبینا ●

[mobina01]

کودکانی که در فقر به دنیا می‌آیند سرشار از حسرت‌اند. پر از کینه‌ی دنیا هستند، برای بزرگسالی فکری می‌شود کرد، اما کودکی و آرزوهای به باد رفته‌اش را که تنها برای پول است را چه کنیم؟

 

[mobina01]

کودکی‌شان که در آرزوی عروسکی به زیبایی لبخندشان بودند را چه کنند؟ حسرت اسباب بازی هواپیما را که با آن به رویاهای دوردست می‌رفتند را چه؟ یقین می‌دانم که بعد از کودکی، به آرزوهاشان نرسیدند که هیچ، بلکه حتی دیگر در رویاهایشان نیز اوج نگرفتند.

 

[mobina01]

هیچ‌کَس نمی‌تواند این نفرت آن‌ها از دنیا را از بین ببرد. هیچ‌کَس! نگاه معصوم و کودکانه‌شان که خیره به دست‌های پر از خرید دیگران می‌ماند، نگاهی که به دستان خشک و رنجور والدینشان می‌افتد، از بین رفتنی نیست.

 

[mobina01]

می‌دانم که حتی اگر در جوانی ثروتمندترین باشد، حتی اگر تمام عروسک‌های جهان از آنش باشد باز هم آن عروسک کودکی نمی‌شود. بی‌شک هرچیزی در زمان خود زیباست. او، وقتی کودک بود عروسک می‌خواست حال که بزرگ شده است و توان خرید صد عروسک را دارد، عروسک به چه کارش آید؟!

 

[mobina01]

آه! امان از جبر زمانه که همه چیز را جابه‌جا می‌کند و امان از دنیایی که هیچ‌چیز آن سرجایش نیست!
علم بهتر است یا ثروت؟!
یادم می‌آید، موضوع انشاء کودکی‌‌عایمان این بود. عده‌ای علم را انتخاب می‌کردند و بعضی دیگر نیز می‌گفتند ثروت بهتر است.

 

[mobina01]

اما من یادم می‌آید که هیچ‌چیز درباره‌اش ننوشتم و حال می‌خواهم بنویسم. به‌خاطر دارم آن زمان که این پرسش مطرح بود، بیش از نیمی از بچه‌ها گفته بودند علم بهتر است زیرا با علم می‌توان به پول رسید. عده‌ای هم گفته بودند پول بهتر است و با آن می‌شود به همه چیز رسید.

 

[mobina01]

اما حالا که درباره‌اش فکر می‌کنم، گویا هر دو گروه در اشتباه بودند. اگر علم نباشد ثروت، تنها ثروتی‌ست که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود هیچ سودی برای دیگران نخواهد داشت. بدون علم استفاده از ثروت ممکن نیست، چون وقتی علمی نباشد که به کار بگیریم، پول و ثروت در کجا خرج خواهند شد؟

 

[mobina01]

همین‌طور اگر پولی نباشد، علم نیز نخواهد بود. معمولاً با این مخالف‌اند.
اما وقتی دانش آموزی حتی پولی برای تحصیل ندارد چه کند؟ مدارس دولتی و رایگان؟ مسخره است. هیچ‌چیز رایگان نیست، حتی تحصیل. او علاوه بر اینکه نمی‌تواند نیاز‌های درسی‌اش اعم از خرید کتاب و فرم مدرسه و لوازم التحریر را فراهم کند، از دوستانش شرم‌زده نیز هست.

 

[mobina01]

انسان‌ها شاید سال‌ها به علت فقر خود را بی‌علت سرزنش کرده‌اند. از زمانه دل‌گیر بودند و دل‌شان سال‌ها پر از آه‌های از سر حسرت بود، اما از جایی به بعد، وقت حسرت و آه و ناله نیست. نمی‌توان یک شبه ثروتمند شد.

 

[mobina01]

از جایی به بعد، هر چقدر هم که دلت پر باشد، باید سکوت کنی؛ مجبوری به سکوت، محکومی به فلاکت. باشد! قبول. پر از زجر و درد و رنج بوده‌ای درست، اما از حالا به بعد، هر گلی زدی به سر خودت زده‌ای. حالا زمان آن رسیده که خودت را ثابت کنی.