دلنوشته تکمیل شده ● وهم برگشتَنَت اثر الهه.جی.اچ ●

['elahe]

دلنوشته: وهم برگشتَنَت
اثر: الهه.جی.اچ
ژانر: تراژدی_عاشقانه
تگ: برگزیده
ناظر: @.MANA
ویراستار: @سپید
کپیست: @ARALIYA
مقدمه:
وهم برگشتنت، توهم آمدنت، لحظه‌ای مرا رها نمی‌کنند، گاه گمان می‌کنم از همان جاده‌ای که روحم را به قتل رساندی بازگشته‌ای؛ بازگشته‌ای و ناجی روحم، که در حال جان دادن است شدی، گاه گمان می‌کنم باز برای من هستی؛ باز می‌توانم به آخر اسمت (م) مالکیت بچسبانم، اما افسوس که این‌ها فقط توهم اند.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

['elahe]

• بسمِ ربِ عشق و قلم•

ای امید بخش به روزهای خاکستری‌ام، آمده‌ای؟
الهی جانم به قربانت شود خوش آمدی، بیا تا یک دل سیر در آغوشت بگیرم، بیا و در آغوشم بگیر، تا تمام اضطراب‌هایم در آغوش امن تو گم شوند.
ای وای بر من، باز هم توهم؟ باز هم وهم برگشتنت؟

 

['elahe]

ای تمام هستی من، بازمانده‌ام، درمانده‌ام، پس کی میایی؟ یعنی تو دلت برایم تنگ نمی‌شود؟ برای خاطراتمان چه؟ یعنی تو راحت آن‌ها را به دست باد‌های فراموشی سپرده‌ای؟

 

['elahe]

بیا و ببین منتظرت هستم، در همان خانه‌ای که آجر به آجرش را با عشق در خیالاتمان روی هم گذاشتیم؛ برایت غذای مورد علاقه‌ات را پخته‌ام، حتی چای هم دم کردم، چرا نمیایی؟ می‌خواهی با این دوری‌هایت چه بر سرم بیاوری؟

 

['elahe]

یادم است، که چه‌گونه پای بر گلوی من نهادی و در یک لحظه قلب مرا از سی*ن*ه درآوردی، آخر چرا؟ حرف‌هایی که برای آخرین‌بار با صدایی سرد و یخ زننده و با چشمانی که دیگر آن شوق همیشگی را درونش ندیدم، یادم است؛ یادم است که چه‌گونه، با سردی کلامت یخ زدم و با چشمان پر از نفرتت خرد شدم.

 

['elahe]

هنوز تلخی حرف‌هایت دهنم را گس می‌کند، هنوز سردی کلامت بدنم را یخ می‌کند، حتی هنوز به یاد دارم که با نفرت تمام گفتی دیگر برایت مرده و زنده‌ام فرقی ندارد، دیگر دلت برایم تنگ نمی‌شود؛ اما من هنوز چشمان کهکشانیت را دوست دارم، هنوز لبخندت را امید بخش زندگی تیره و تارم می‌دانم.

 

['elahe]

حالا دیگر نه تو برای منی، نه من برای تو و من در آتش فراغ تو می‌سوزم و می‌سوزم... .
انگار در دریای عشقت غرق شده‌ام، یا شاید دارم غرق می‌شوم، آری، این است؛ هر چه‌قدر تقلا می‌کنم تا نجات یابم، انگار بی‌فایده‌ است، منتظرم تا دست تو به سمتم بی‌آید و مرا نجات دهد، اما افسوس که خیال برگشت نداری! تو نمی‌خواهی مرا از این دریایی که غرقم کردی در بیاوری.

 

['elahe]

اما بدان من هنوز تو را دیوانه‌وار دوستت دارم، هنوز برایت جان می‌دهم، هنوز همان‌گونه برای لبخند شیرینت که چال‌های گونه‌ات را به نمایش می‌گذاشت می‌میرم؛ هنوز بغلت را نشاط‌انگیزِ زندگی پر تلاطمم می‌دانم... .
هنوز چشمان کهکشانیت رنگ به دنیای خاکستری‌ام می‌دهند، اما تو چه؟ هنوز مرا دختر‌کوچولویِ خود می‌دانی؟

 

['elahe]

می‌بینی؟ دست روزگار نامرد و سرنوشت تلخ را؟ اگر تقدیرمان باهم نبود، اگر قرار نبود زندگی تلخ و سیاهِمان کنار هم شیرین و رنگی شود، پس چرا باهم آشِنا شدیم؟ عاشق شدیم، روح دادیم، جان دادیم، دل سپردیم و در آخر این‌گونه بر زمین خوردیم؟