مشاعره مشاعره با حرف " م "

[فرهاد آزادی]

ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
چون شمع به پروانه مظلوم رسیدیم

یک حمله مردانه مستانه بکردیم
تا علم بدادیم و به معلوم رسیدیم

من و یک لحظه جدایی ز تو، آن گاه حیات؟
اینقدر صبر به عاشق نسپرده است کسی

 

[آراد]

من و یک لحظه جدایی ز تو، آن گاه حیات؟
اینقدر صبر به عاشق نسپرده است کسی

مدح غم را از زمین و آسمان آموختم
جان به کف دارم ولی دیگر نباشی بهتر است

 

[dela_m]

مدح غم را از زمین و آسمان آموختم
جان به کف دارم ولی دیگر نباشی بهتر است

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مسـ*ـت

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

 

[آراد]

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مسـ*ـت

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

من نه آنم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

 

[.AikA.]

می روی و با نبودنت
مثل مرگ عزیزی
که اختیارش با من نیست
کنار می آیم ؛

مرگ مگر
غیر از این است که تو
"باشی" امّا ، برای من ، نه...!

 

[آراد]

ما نکردیم گناهی حرجی بر ما نیست

جان سپردیم به عشق تو و بی‌جان رفتیم

 

[فرهاد آزادی]

می نوش که عمر جاودانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست

 

[آراد]

مَرا دیوانه‌کن امشَب، دِلم دیدار میخواهد
تو را سرمَست از آهنگ ِ‌عشق اینبار میخواهد

بِخوان آواز کن این‌ جمله‌را: مَن‌ دوستَت ‌دارم
که امشَب از لَبانِ تو، دِلم تِکرار میخواهد

 

[فرهاد آزادی]

مَرا دیوانه‌کن امشَب، دِلم دیدار میخواهد
تو را سرمَست از آهنگ ِ‌عشق اینبار میخواهد

بِخوان آواز کن این‌ جمله‌را: مَن‌ دوستَت ‌دارم
که امشَب از لَبانِ تو، دِلم تِکرار میخواهد

مباش غره به علم و عمل، فقیه! مدام
که هیچکس ز قضای خدای جان نبرد

 

[آراد]

مباش غره به علم و عمل، فقیه! مدام
که هیچکس ز قضای خدای جان نبرد

می خواهمت دیوانه ! می فهمی
باید در آغوشت رها باشم ...


می خواهمت دیوانه ! کاری کن
سهمِ توأم من هرکجا باشم ...
‎‌ ‌‌ ‌‌‌