مشاعره مشاعره با حرف " م "

[amir mohamad]

مِی و مِیخانه کجا؟
حال نگاه تو کجا؟
که ندارد بشری حالت چشمان تو را...

مجنونم و خو کرده به هرگز نرسیدن
با این همه سخت است دل از چون تو بریدن

 

[آراد]

مسـ*ـت آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه در این گوشه میخانه بمیرم

درویشم و بگذار قلندر منشانه
کاکل همه افشان به سر شانه بمیرم

من دُرِّ یتیمم، صدفم سی*ن*ه دریاست
بگذار یتیمانه و دردانه بمیرم

بیگانه شمردند مرا در وطن خویش
تا بی وطن و از همه بیگانه بمیرم

سرباز جهادم من و از جبهه ی احرار
انصاف کجا رفته که در خانه بمیرم

من بلبل عشاق به دامی نشوم رام
در دام تو هم بی طمع دانه بمیرم

در زندگی افسانه شدم در همه آفاق
بگذار که در مرگ هم افسانه بمیرم
‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‎‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‎‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‎‌‌‎

 

[amir mohamad]

مسـ*ـت آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه در این گوشه میخانه بمیرم

درویشم و بگذار قلندر منشانه
کاکل همه افشان به سر شانه بمیرم

من دُرِّ یتیمم، صدفم سی*ن*ه دریاست
بگذار یتیمانه و دردانه بمیرم

بیگانه شمردند مرا در وطن خویش
تا بی وطن و از همه بیگانه بمیرم

سرباز جهادم من و از جبهه ی احرار
انصاف کجا رفته که در خانه بمیرم

من بلبل عشاق به دامی نشوم رام
در دام تو هم بی طمع دانه بمیرم

در زندگی افسانه شدم در همه آفاق
بگذار که در مرگ هم افسانه بمیرم
‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‎‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‎‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‎‌‌‎

مایه درد است بیداری مرد
آه ازین بیداری پر داغ و درد

خفتگان را گرسبکباری خوش است
شبروان رارنج بیداری خوش است

 

[آراد]

‏ماییم که تا مهرِ تو آموخته‌ایم

‏چشم از همه خوبان جهان دوخته‌ایم

 

[Atiye♡]

‏ماییم که تا مهرِ تو آموخته‌ایم

‏چشم از همه خوبان جهان دوخته‌ایم

مرا می‌بینی و هر دَم زیادَت می‌کنی دَردَم
تو را می‌بینم و میلم زیادَت می‌شود هر دَم

 

[آراد]

من نگاهَش کردم!
اما حیف نگاهش در آن دور دست‌ها بود؛
دور از من و خیالِ من...

 

[amir mohamad]

من نگاهَش کردم!
اما حیف نگاهش در آن دور دست‌ها بود؛
دور از من و خیالِ من...

من هشیار با مستان ندارم روی بنشستن
که می‌گویند بشکن عهد و بی‌شرمیست بشکستن
حدیث دوستان در است و نتوانم شکستن در
ولیکن عهد بتوانم که بازش می‌توان بستن

 

[آراد]

من ذره و خورشید لقایی تو مرا
بیمار غمم عین دوایی تو مرا

بی بال و پر اندر پی تو می پرم
من کاه شدم چو کهربایی تو مرا

 

[کیـانـا.T]

من ذره و خورشید لقایی تو مرا
بیمار غمم عین دوایی تو مرا

بی بال و پر اندر پی تو می پرم
من کاه شدم چو کهربایی تو مرا

مبادا زندگی را دست نخورده برای مرگ بگذاری!

- سیمین بهبهانی

 

[کیـانـا.T]

.
من این‌جا از نوازش نیز چون آزار ترسانم.

- مهدی اخوان ثالث