آموزشی ارتباط بین حقیقت با داستان

[آرشیت]

این مشکلات وقتی پیش می‌آید که نویسنده نتوانسته شناخت کافی نسبت به دنیای داستان خودش داشته باشد و نتوانسته حقیقت داستانش را کشف کند.

 

[آرشیت]

در حالت سوم که باید از نو بسازد، رابطة نویسنده با حقیقت پیچیده‌تر می‌شود. نویسنده مانند خدا عمل می‌کند؛ یعنی او هم مانند خدا خالق است.

 

[آرشیت]

دنیای داستان هیچ بدهی‌ای به حقیقت و واقعیت دنیای بیرون ندارد و آن حقیقتی که نویسنده در داستان می‌سازد، هیچ ارتباطی با حقیقت دنیای بیرون ندارد،

 

[آرشیت]

به شرط اینکه نویسنده از پس آن برآید؛ اینجاست که نویسنده مانند یک انسان جاه‌طلب هرکاری را می‌تواند انجام دهد. با این شرط که مخاطب لحظه به لحظه با داستان همراه باشد و پیگیر وضعیت کاراکترها باشد و هیچ موقع از روایت عقب نیفتد.

 

[آرشیت]

مثلاً نویسنده طوری بنویسید که مخاطب باور کند که آتشی وجود دارد که به جای سوزاندن، منجمد می‌کند و یا اینکه اژدهای خانگی وجود دارد که دختری روی آن سوار است. اینجاست که نویسنده کار خودش را به خوبی انجام داده است و این همان حقیقت است؛

 

[آرشیت]

همان حقیقتی که به همان اندازه که می‌تواند سخت باشد، به همان اندازه یک چیز کاملاً پیش پا افتاده و ساده باشد.

 

[آرشیت]

درواقع حقیقت چیزی است که نویسنده در دنیای داستان می‌سازد، نه آن چیزی که پیش از این وجود داشته است؛ این ارتباط در حالت سوم رخ می‌دهد.

 

[آرشیت]

یعنی وقتی که نویسنده دارد دنیا را می‌کوبد و داستان را از نو می‌سازد. این گاه بسیار خوب است، چون نویسنده در داستان دنیای خودش را با قوانینی که خودش دوست دارد می‌سازد؛ و گاه بسیار سخت است،

 

[آرشیت]

چراکه مخاطب در دنیای بیرون پا به پای دنیای داستان با نویسنده رقابت می‌کند. مخاطب وقتی وارد دنیای خیالی داستان می‌شود‌، درواقع می‌خواهد از دنیای حقیقی‌اش فرار کند و به دنیای خیالی نویسنده پناه می‌برد؛

 

[آرشیت]

بنابراین خواننده دنیای حقیقی خودش را با دنیای خیالی نویسنده مقایسه می‌کند، معایب و مزایای دو دنیا را باهم می‌سنجد. اگر مزایای دنیای داستان بیشتر از معایب آن باشد، مخاطب با آن ارتباط برقرار می‌کند؛