مجموعه اشعار اشعار سهراب سپهری

[mobina01]

اهل کاشانم
روزگارم بدنیست
تکه نانی دارم، خرده هوشی سر سوزن ذوقی
مادری دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که در این نزدیکی است
لای این شب بوها، پای آن کاج بلند
روی آگاهی آب، روی قانون گیاه
من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ
جانمازم چشمه، مهرم نور
دشت سجاده من....

 

[mobina01]

و در آن‌ سوی نگاه
چیزی را می‌بینم
چیزی را می‌جویم ...

 

[mobina01]

نفس آدم‌ها
سر به سر افسرده است!
روزگاری است
در این گوشه‌ی پژمرده هوا
هر نشاطی مرده است...

 

[mobina01]

و بدانیم اگر نور نبود

منطق زنده‌ی پرواز دگرگون می‌شد.

و بدانیم که پیش از مرجان

خلائی بود در اندیشه‌ی دریاها

 

[mobina01]

رخنه‌ای نیست در این تاریکی،

در و دیوار به هم پیوسته!

سایه‌ای لغزد اگر روی زمین

نقش وهمی است ز بندی رسته...

 

[mobina01]

خنده ای کو
که به دل انگیزم؟

قطره ای کو
که به دریا ریزم؟

صخره ای کو
که بدان آویزم

 

[mobina01]

بد نگوييم به مهتاب اگر تب داريم
دیده ام گاهي در تب ، ماه مي آيد پايين
می رسد دست به سقف ملکوت....

 

[mobina01]

از سر باران
تا ته پاییز
تجربه های کبوترانه روان بود!
باران وقتی که ایستاد
منظره اوراق بود.
وسعت مرطوب از نفس افتاد.
قوس قزح در
دهان حوصلهٔ ما
آب شد...

 

[mobina01]

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند

 

[mobina01]

تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود یا نشود
حرفی نیست، اما نفسم میگیرد
در هوایی که نفس های تو نیست