آموزشی اصول ایده پردازی در داستان

[Tara Motlagh]

اغلب داستان‌ها در تمام ژانرها درباره‌ی موقعیت‌های گسترده‌ی تغییر در زندگی هستند؛ نبردهایی برای یک‌بار در زندگی که همه‌چیز را تغییر می‌دهد؛ هم تغییری در بیرون که موقعیت‌های مهم زندگی شخصیت را تغییر می‌دهد و هم تغییری در درون که در آن نگرش‌ها و احساس شخصیت اصلی به زندگی و به خودش تغییر می‌کند. در به‌ترین داستان‌ها درست همانند زندگی واقعی، زندگی شخصیت‌ها در هر دو بعد تغییر می‌کنند.

 

[Tara Motlagh]

اما آن‌چه مهم‌تر به‌نظر می‌رسد، تغییر در بیرون است. زیرا کاوش و نشان‌دادن تغییرات درونی بسیار سخت‌تر است. آن‌چه در ابتدا نظر مخاطب را جلب می‌کند، سطح اهمیت رسیدن به هدف‌های بیرونی برای شخصیت اصلی یا قهرمان داستان است. حالا چه این هدف در یک رابطه باشد و چه در به‌دست‌آوردن سلامتی یا داشتن زندگی شاد برای خودش یا برای کسی که از طرفش می‌جنگد.

 

[Tara Motlagh]

در بیش‌تر ایده‌های موفق، شخصیت اصلی که در ابتدای داستان زندگی‌اش برحسب چیزی محدود شده، در انتها با رشد و دگرگونی‌ای که براثر چالش داستان در او بوجود می‌آید، از آن محدودیت هم رها می‌شود. شخصیت‌ها به خواست خودشان درون خود را زیر سوال نمی‌برند یا تغییر نمی‌دهند.

 

[Tara Motlagh]

آن‌ها فقط وقتی این کار را می‌کنند که چاره‌ی دیگری نداشته باشند. آن‌ها سعی می‌کنند بدون تغییر درونی به درگیری داستان نزدیک شوند؛ اما این کار راه به جایی نمی‌برد. بنابراین، معمولن شاهد شکست‌های آن‌ها هستیم، تا جایی که همه‌چیز ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد.

 

[Tara Motlagh]

۶. سرگرم‌کنندگی

روند تلاش برای حل درگیری داستان در هر ژانری باید روندی سرگرم‌کننده باشد و تماشاگر یا خواننده‌ی اثر باید از آن لذت ببرد و تجربه‌های حسی دلنشینی برای آن‌ها ایجاد کند. اگر این اتفاق رخ دهد، درواقع کلید طلایی برای نجات پروژه به دست می‌آید. بنابراین تجربه‌ی دیدن یا خواندن چنین اثری برای مخاطبان شبیه خوردن آبنبات می شود؛

 

[Tara Motlagh]

چیزی که آنها بیش‌تر و بیش‌تر از آن می‌خواهند. چیزی که واقعن از آن لذت می‌برند و برای آن وقت و پولشان را هزینه می‌کنند.

 

[Tara Motlagh]

عنصر سرگرم‌کننده‌بودن به ژانر گره خورده است؛ مخاطبان ژانرهای خاصی را دنبال می‌کنند، زیرا انواع خاصی از تجربیات عاطفی را از آن‌ها انتظار دارند. آن‌ها می‌خواهند بخندند، بترسند، تحت‌تأثیر قرار بگیرند، مجذوب شوند، صحنه‌های اکشن فوق‌العاده ببینند، به دنیای فانتزی بروند و... چه بخشی از کار نویسنده این است که بفهمد کدام نوع سرگرمی را می‌خواهد ارائه دهد تا آن را به طور مؤثر ایجاد کند.

 

[Tara Motlagh]

به طور کلی مخاطب‌ها همه این‌ها را به یک دلیل انجام می‌دهند و آن این است که می‌خواهند سرگرم شوند. آن‌ها فکر می‌کنند این داستان‌‌ها آن‌ها را از نظر احساسی درگیر می‌کنند و باعث می‌شوند لذت ببرند و سرگرم شوند. البته دستیابی به این، خیلی آسان نیست.

 

[Tara Motlagh]

آن‌هم به یک دلیل؛ مخاطبان نمی‌توانند دقیقا به ما بگویند بیش‌تر چه چیزی آن‌ها را سرگرم می‌کند و تا زمانی که چیزی به آن‌ها ارائه نشود، نمی‌توانند بگویند آن را دوست دارند یا خیر.

 

[Tara Motlagh]

نویسندگان به طور کلی باید در ابتدا و قبل از شروع نوشتن به این اطمینان برسند که پروژه‌هایی که در نظر دارند سرگرم کننده است یا نه؟ و نکته بعد این‌که آیا خودشان به اندازه‌ی کافی عاشقش هستند؟ برای ارائه به‌ترین، معتبرترین و اثرگذارترین اثرمان، صرف‌نظر از ژانر باید به آن اشتیاق واقعی داشته باشیم و ما را راضی کند.