مشاعره بیایید حرف دلمان را با مشاعره بیان کنیم

[پایان]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

 

[Tara Motlagh]

ای آرزوی دیده، دلم در هوای تست
جانم اسیر سلسله مشک ساری تست

هستند در دعای رهی جمله مردمان
بهر نجات عشق و رهی در دعای تست

گه خشم و گه کرشمه و گه عشوه گاه ناز
مسکین کسی که شیفته و مبتلای تست

تا چند تیغ برکشی و سر طلب کنی
اینک سری که می طلبی زیر پای تست

ما جان فدای خنجر تسلیم کرده ایم
خواهی ببخش و خواه بکش رای رای تست

گفتی که ابر گشت فلانی ز آب چشم
این ابر مدتی ست که اندر هوای تست

دل رفت و نیز سی*ن*ه تهی شد ز آب چشم
ای صبر، باز گرد که آن جای جای تست

ای خط سبز، بر لب جانان خضر تویی
ما را مکش چو آب خضر آشنای تست

ای قرص آفتاب که دوری ز دست ما
آخر لبی ببخش که خسرو گدای تست

 

[Tamaña.a]

ای آرزوی دیده، دلم در هوای تست
جانم اسیر سلسله مشک ساری تست

هستند در دعای رهی جمله مردمان
بهر نجات عشق و رهی در دعای تست

گه خشم و گه کرشمه و گه عشوه گاه ناز
مسکین کسی که شیفته و مبتلای تست

تا چند تیغ برکشی و سر طلب کنی
اینک سری که می طلبی زیر پای تست

ما جان فدای خنجر تسلیم کرده ایم
خواهی ببخش و خواه بکش رای رای تست

گفتی که ابر گشت فلانی ز آب چشم
این ابر مدتی ست که اندر هوای تست

دل رفت و نیز سی*ن*ه تهی شد ز آب چشم
ای صبر، باز گرد که آن جای جای تست

ای خط سبز، بر لب جانان خضر تویی
ما را مکش چو آب خضر آشنای تست

ای قرص آفتاب که دوری ز دست ما
آخر لبی ببخش که خسرو گدای تست

با حسرت دیدار، چه شب‌ها که سحر شد
این عمر من و توست که بیهوده هدر شد

هرگاه نسیمی به سر زلف تو پیچید
خاکسترِ افروخته‌ام زیروزبر شد

تا آمدم از وعده‌ی دیدار بپرسم
لب‌های تو محدود به اما و اگر شد

از چشم تو افتادم و دیدم که به جز من
هر قطره که از چشم تو افتاد، گهر شد!

در کوزه‌ی خشکیده، "نم"ی راه ندارد
بیچاره نگاهی که به امید تو تر شد

 

[ماهلین]

‌خواستم شعری بگویم که تو در آن باشی؛
یادم آمد که تو خود معنی اشعارِ منی

🦋🔥

 

[پایان]

یا رب چه ک.س است آن مه یا رب چه ک.س است آن مه

کز چهره بزد آتش در خیمه و در خرگه

اندر ذقن یوسف چاهی چه عجب چاهی

صد یوسف کنعانی اندر تک آن خوش چه

آخر چه کند یوسف کز چاه بپرهیزد

کو دیده ربودستش و آن چاه میان ره

آن ک.س که ربود از رخ مر کاه ربایان را

انصاف بده آخر با او چه کند یک که

زنهار نگهدارید زان غمزه زبان‌ها را

کو مسـ*ـت بود خفته از حال همه آگه

شطرنج همی‌بازد با بنده و این طرفه

کاندر دو جهان شه او وز بنده بخواهد شه

جان بخشد و جان بخشد چندانک فناها را

در خانه و مان افتد هم ماتم و هم آوه

او جان بهاران است جان‌هاست درختانش

جان‌ها شود آبستن هم نسل دهد هم زه

هر آینه کو بیند شمس الحق تبریزی

هم آینه برسوزد هم آینه گوید خه

 

[Tara Motlagh]

پاییز می‌رسد که مرا مبتلا کند
با رنگ‌های تازه مرا آشنا کند

پاییز می‌رسد که همانند سال پیش
خود را دوباره در دل قالیچه جا کند

او میرسد که باز هم عاشق کند مرا
او قول داده است به قولش وفا کند

پاییز عاشق است و راهی نمانده است
جز اینکه روز و شب بنشیند دعا کند

تقویم خواست از تو بگیرد بهار را
تقدیر خواست راه شما را جدا کند

خش خش صدای پای خزان است یک نفر
در را به روی حضرت پاییز وا کند

 

[amir mohamad]

گاهی کشم سری به گریبان خویشتن
از بس دلم ز تنگی دنیا گرفته است

آشوب محشریست، دلش نام کردهام
این قطره ای که شورش دریا گرفته است

 

[-پریزاد-]

آن که از درد دل خود به فغان است منم و آنکه از زندگی خویش به جان است منم

 

[پایان]

من از عالم تو را تنها گزینم

روا داری که من غمگین نشینم؟

دل من چون قلم اندر کف توست

ز توست ار شادمانم گر حزینم

 

[amir mohamad]

می نویسم عشق اما عشق با من یار نیست
جز غم تو با دل من هیچکس غمخوار نیست

قصه دیدار ما دیدار ماه و آفتاب
می گریزد عمر و هرگز فرصت دیدار نیست