مشاعره حرف "ج"

[Tara Motlagh]

جهان را بنگر سراسر
که به رختِ رخوتِ خوابِ خرابِ خود
از خویش بیگانه است.

و ما را بنگر
بیدار
که هُشیوارانِ غمِ خویشیم.
خشم‌آگین و پرخاشگر
از اندوهِ تلخِ خویش پاسداری می‌کنیم،
نگهبانِ عبوسِ رنجِ خویشیم
تا از قابِ سیاهِ وظیفه‌یی که بر گِردِ آن کشیده‌ایم
خطا نکند.

و جهان را بنگر
جهان را
در رخوتِ معصومانه‌ی خواب‌اش
که از خویش چه بیگانه است!

ماه می‌گذرد
در انتهای مدارِ سردش.
ما مانده‌ایم و
روز
نمی‌آید.

 

[amir mohamad]

جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است
رنج دل و تاب تن و سوز جگر است

از هرچه خورند کم شود جز غم تو
تا بیشترش همی خورم بیشتر است

 

[پایان]

جز نام صنم نقش مکن لوح جبین را

تا چپ نکنی راست نخوانند نگین را

 

[پایان]

جز نام صنم نقش مکن لوح جبین را

تا چپ نکنی راست نخوانند نگین را

 

[-پریزاد-]

جز اینقدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

 

[-پریزاد-]

جمع کن لشکر توفیق که تسخیر کنی
شهریارا قرق عزلت و تنهایی را

 

[-پریزاد-]

جمالت آفتاب هر نظر باد
ز خوبی روی خوبت خو‌تر باد

 

[پایان]

جامی است که عقل آفرین میزندش

صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش

این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف

می‌سازد و باز بر زمین میزندش

 

[Tara Motlagh]

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی
دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو
بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی

 

[پایان]

جمله صید این جهانیم، ای پسر
ما چو صعوه، مرگ بر سان زغن

هر گلی پژمرده گردد زو، نه دیر
مرگ بفشارد همه در زیر غن