مجموعه اشعار خواجوی کرمانی

[mobina01]

بهر کجا که نظر می‌کنم ز غایت شوق

خیال روی توام ایستاده در نظرست

 

[mobina01]

ترا که گفت که قصد دل شکستهٔ ما کن
چو زلف سر زده ما را فرو گذار و رها کن

چه زخمها که ندارم ز تیغ هجر تو بر دل
بیا و زخم مرا مرهمی بساز و دواکن

 

[mobina01]

همچو خسرو جان شیرین باختم در راه عشق
لیک در دل حسرت دلدار می‌یابم هنوز

ماه کنعانم برفت از کلبهٔ احزان ولی
عکس رویش بر در و دیوار می‌یابم هنوز

 

[mobina01]

یاد باد آنکه ز چشم خوش و لعل لب تو
نقل مجلس همه بادام و شکر بود مرا

یاد باد آنکه ز روی تو و عکس می ناب
دیده پر شعشعهٔ شمس و قمر بود مرا

 

[mobina01]

گر نه مـرغ چمـن از همنٖفس خویش جداست

همچو من خسته و نالنده و دل ریش چراست

 

[mobina01]

مگذر ای یار و دراین واقعه مگذار مرا
چون شدم صید تو بر گیر و نگهدار مرا

 

[mobina01]

از سر جان درگذر گر وصل جانان بایدت

بر در دل خیمه زن گر عالم جان بایدت

 

[mobina01]

ما سر بنهادیم و به سامان نرسیدیم
در درد بمردیم و بدرمان نرسیدیم

گفتند که جان در قدمش ریز و ببر جان
جان نیز بدادیم و بجانان نرسیدیم

گشتیم گدایان سر کویش و هرگز
در گرد سراپردهٔ سلطان نرسیدیم...

 

[mobina01]

بلبلان از بوی گل مستند
و ما از روی دوست

دیگران از ساغر و ساقی
و ما از یاد دوست

 

[mobina01]

دلم مرید مرادست و دیده رهبر دل
سرم فدای خیال و خیال در سر دل

دلم چگونه نماید قرار در صف عشق
چنین که زلف تو بشکست قلب لشکر دل

تو آن خجسته همای بلند پروازی
که در هوای تو پر می‌زند کبوتر دل