مجموعه اشعار خواجوی کرمانی

[mobina01]

تا برآید نفس از عشق دمی باید زد

بر سر کوی محبت قدمی باید زد

هر شب از دفتر سودا ورقی باید خواند

وز جفا بر دل پر خون رقمی باید زد

 

[mobina01]

دل مجروح مرا آگهی از جان دادند

جان غمگین مرا مژدهٔ جانان دادند

پیش خسرو سخن شکر شیرین گفتند

بزلیخا خبر از یوسف کنعان دادند

 

[mobina01]

درد من دلخسته بدرمان که رساند

کار من بیچاره بسامان که رساند

از ذره حدیثی برخورشید که گوید

وز مصر نسیمی سوی کنعان که رساند

 

[mobina01]

امشب ای یار قصد خواب مکن

مرو و کـــار ما خــراب مــکن

چشم مسـ*ـت تو گر چه درخوابست

تو قدح نوش وعزم خـــواب مکن

 

[mobina01]

ای لبت باده‌فروش و دل من باده‌پرست

جانم از جام می عشق تو دیوانه و مسـ*ـت

آنچنان در دل تنگم زده‌ئی خیمهٔ انس

که کسی را نبود جز تو درو جای نشست

 

[mobina01]

گفتم ببینم روی او یا راه یابم سوی او

رفتم ز جان در کوی او وز جان و تن باز آمدم

از عشق آن جان جهان بگذشتم از جان و جهان

وز مهر آن سرو روان از نارون باز آمدم

 

[mobina01]

نوبتی صبح برآمد ببام
نوبت عشاق بگوی ای غلام

مرغ سحر در سخن آمد به ساز
ساز بر آواز خروسان بام

 

[mobina01]

گفتم ببینم روی او یا راه یابم سوی او

رفتم ز جان در کوی او وز جان و تن باز آمدم

از عشق آن جان جهان بگذشتم از جان و جهان

وز مهر آن سرو روان از نارون باز آمدم

 

[mobina01]

گر تو انکار کنی مستی ما را چه عجب

کافران کفر شمارند مسلمانی را

ابر چشمم چو شود سیل فشان از لاله

کوه در دوش کشد جامهٔ بارانی را

 

[mobina01]

گر طالب دیداری از خلد برین بگذر

ور نور بدست آمد از نار مترس ای دل

چون نرگس بیمارش خون می‌خور اگر مستی

ور زانکه شود جانت بیمار مترس ای دل