مجموعه اشعار خواجوی کرمانی

[mobina01]

ای غم عشق تو آتش زده در خرمن دل

وآتش هجر جگر سوز تو دود افکن دل

گر کنی قصد دلم دست من و دامن تو

ور کند ترک تو دل دست من و دامن دل

 

[mobina01]

رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست
زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست

جائی سرای تست که جای سرای نیست
وانگه در سرای تو خلوتسرای ماست

 

[mobina01]

بارها گفتم که دل برگیرم...
#از_مهرت_و_لیک...

#بار_عشقت_بر_دلم...
این بار باری دیگرست...

 

[mobina01]

#وقت_رفتن_گر_روم...
با آتش عشقت بخاک...

#روز_محشر_در_برم...
بینی دل خونین کباب...

 

[mobina01]

صبحدم دل را...
مقیم خلوت ان یافتم...

از نسیم صبح...
بوی زلف جانان یافتم...

 

[mobina01]

به گدائی به سر کوی شما آمده‌ایم

دردمندیم و بامید دوا آمده‌ایم

نظر مهر ز ما باز مگیرید چو صبح

که درین ره ز سر صدق و صفا آمده‌ایم

 

[mobina01]

کدام دل که گرفتار و پای بند تو نیست

کدام صید که در آرزوی بند تو نیست

گرم گزند رسانی بضرب تیغ فراق

مکن که بیشم از این طاقت گزند تو نیست

 

[mobina01]

اشکست که می‌گردد در کوی تو همرازم

و آهست که می‌آید در عشق تو دمسازم

در چنگ تو همچون نی می‌نالم و می‌زارم

بر بوی تو همچون عود می‌سوزم و می‌سازم

 

[mobina01]

هیچ می‌دانی که دیشب در غمش چون بوده‌ام

مرغ و ماهی خفته و من تا سحر نغنوده‌ام

بسکه آتش در جهان افکنده‌ام از سوز عشق

آسمانی در هوا از دود دل افزوده‌ام

 

[mobina01]

منزلگه جانست که جانان من آنجاست

یا روضهٔ خلدست که رضوان من آنجاست

گر نیست وصولم به سراپردهٔ وصلت

زینجا که منم میل دل و جان من آنجاست